Believe - World Is Round
Metal Mind Productions
Wie herinnert zich Collage nog, de cultband die in de jaren negentig de Poolse progrock op de kaart zette? Later genereerde Collage twee offshoots: Satellite en Believe. Deze laatste teert vooral op de talenten van gitarist Mirek Gil. Het vorige album 'This Bread Is Mine' (2009) deed net dat. Het kakelverse 'World Is Round' laat meer ruimte voor zanger Karol Wróblewski maar kan niet overtuigen.
De totaalsound van Believe is stilaan gekend: het keyboardaandeel is tot het minimum beperkt, de symfonische klanken borrelen vooral uit Gils gitaar en de viool van Satomi. In de beste tracks levert dat duellerend vuurwerk op. De zangstijl past overigens bij de donkere ondertoon van het album. In vergelijking met zijn debuut op 'This Bread Is Mine' is Wróblewski al aardig gegroeid. Misschien overkomt het dit album nog: groeien.
Toch krijg je in vele songs de indruk dat de band niet tot een keuze komt: wordt het prog, folkrock, indie of ergens ertussen? Een song als Cut me, paste me is zelfs onversneden metal. Die eclectische aanpak kan sympathiek lijken, maar leidt vooral tot een onduidelijke identiteit. Dit zestal zou voortaan beter zijn prioriteiten als collectief moeten stellen. Want het individuele talent komt hier wel per strekkende meter.
Zo boort Wróblewski hier voor het eerst zijn lyrische mogelijkheden aan. Met zijn realistische stijl zit hij kort op onze huid en is hij niet vies van enige gewaagde beeldspraak. Ironisch genoeg is het dit lef - in een door doofstomme platenbonzen gewurgde industrie - dat dit album finaal de das omdoet. Als criticus zou je er het moedeloze hoofd van tegen de muur slaan.
Je zal me nooit horen zeuren dat een album "slechts" drie kwartier duurt. Daarvoor laten de heren en dame trouwens te veel fraaie stijlbloempjes horen. Maar men moet opletten dat men uiteindelijk geen nieuwe King's X wordt - om maar een over het paard getilde collega te noemen. Voorlopig blijft Believe dus ver achter op de allround kwaliteiten van zusterband Satellite.