Belle and Sebastian - Days Of The Bagnold Summer

Matador

Bij het bekijken van een film kan je er niet omheen: de soundtrack. Soms wordt die samengesteld met nummers van verschillende artiesten, maar voor de soundstrack van de in 2020 verwachte 'Days Of The Bagnold Summer' werd beroep gedaan op één groep.

Simon Bird – Engels acteur en komiek – waagt zich aan zijn regiedebuut en vroeg de Schotse band Belle and Sebastian of zij een volledige soundtrack wilden schrijven voor zijn film. En dat deden ze maar al te graag. Simon had wel één verzoek: Sister Buddha (tevens de eerste single van de plaat) moest en zou daarbij horen. Bird vond de eerder opwekkende melodie zeer geschikt om te gebruiken naar het einde van de film toe. En lyrics als “Step across the lonely threshold of your selfish mind / And embrace the loving goodness of your humankind”, doen ons stilletjes hopen dat de hoofdpersonages aan het einde van de film meer naar elkaar toegroeien.

De film is gebaseerd op het gelijknamige boek van Joff Winterhart en gaat over een tienerjongen, die moet toezien hoe zijn vakantieplannen op het laatste moment in duigen vallen. Hierdoor wordt hij "gedwongen" om zijn vakantie door te brengen met die persoon die hem het meest op de zenuwen werkt: zijn moeder. Vandaar dus onze interpretatie van de tekst van Sister Buddha.

Zo kan je nog veel andere nummers zien als een knipoog naar het verloop van de film. In de recente single This Letter luidt de tekst: “Though the world is fucked and swinging to the right / Doesn't get you out of what you have to do tonight”. Je moet je verantwoordelijkheid zelf opnemen en niet zomaar iedereen achterna lopen.

En dan is er nog Safety Valve dat dateert van voor er ooit sprake was van Belle and Sebastian. In die tijd kon je het amper een single noemen, maar Bird wou het nummer koste wat het kost op de soundtrack. De band moest dus terug naar de schrijftafel met het gekende resultaat. Voor sommigen zal het uitvergroten hoe belangrijk het wel niet is om iemand te hebben bij wie je je hart kan luchten; voor anderen gaat het misschien over te afhankelijk zijn van iemand. Maar net dat is het leuke aan (deze) muziek: iedereen kan en mag er zijn eigen interpretatie aan geven.

Met dit album wou de band de film muzikaal vertalen, maar het is niet de tekst die op de voorgrond moet staan. Nee, het muzikale speelt een veel grotere rol. En dat was best even wennen. Let op: wij kunnen de lyrics zeker smaken. En als je deze erbij neemt en naleest, wanneer je het album beluistert, sta je versteld van het niveau van poëzie dat wordt gehaald.

Pas dan maak je echt de klik tussen het muzikale en het vocale. Trouwens, ook de puur instrumentale nummers nemen je mee op een muzikale en misschien zelfs spirituele reis. Zoals in Jill Pole, dat je met behulp van mondharmonica, viool en klarinet meeneemt op een melancholische wandeling doorheen diverse gevoelens en emoties.

Op de film is het nog wachten tot 2020, maar je altijd het boek erbij nemen en je eigen gevoelens de vrije loop laten gaan.