Ben Frost & Daníel Bjarnason - Sólaris

Bedroom Community

Als er wat nieuws uit Ijsland komt aanwaaien, dan spitsen wij meteen de oren. En al zeker als Bedroom Community ermee gemoeid is. Op hun nieuwste release gaat medeoprichter Ben Frost een samenwerking aan met de jongste telg van het gerenommeerde label: Daníel Bjarnason. Ze schreven samen een nieuwe score voor de seventies sci-fifilm ‘Solaris’.

De uit Australië afkomstige Ben Frost, die een paar jaar geleden zijn postbode daar inruilde voor een exemplaar in Reykjavik, verbaasde de wereld al op eenentwintigjarige leeftijd met de ep ‘Music For Sad Children’. Die stond bol van klassieke arrangementen, pakkende soundscapes en clevere elektronica. Op zijn laatste en derde album ‘By The Throat’ klonk hij een pak rauwer maar niet minder intens.

Net zoals ‘Processions’, het dubuutalbum van Bjarnason uit 2009. Met dat album sleepte die dan weer de titel ‘Composer Of The Year’ in de wacht op de Icelandic Music Awards. Een nominatie die hij trouwens dit jaar misschien opnieuw weet te verzilveren. Verder werkte hij samen met mooi volk als Ólöf Arnalds en Sigur Rós.

Misschien was het daarom dat we op onze hoede waren voor deze ‘Sólaris’. Het onheilspellende dat telkens over de muziek van beide mannen gedrapeerd hangt, blijft ook aanwezig in ‘Sólaris’. Alleen moeten we onze volumeknop naar maximum draaien omdat er op deze soundtrack zo subtiel met instrumenten wordt omgesprongen dat je een stofje op de grond kan horen knallen. Huilbuiende kinderen en crapuleuze honden worden stande pede de deur gewezen. Hiervoor heb je drie oren nodig.

In het prachtige Simulacra I en II brommen strijkers zachtjes heen en weer. Maar af en toe kijken ze ook verschrikt op. Er ligt in hun composities altijd wel iets op de loer. Dat ze vaak gecontacteerd worden om bij theater en film hun ding te doen verbaast ons niet. Cruel Miracles opent met zachte pianotoetsen en bouwt met een opstekende stormwind en onrustige violen op naar een dramatisch hoogtepunt. Puntje van onze stoel. En dan hebben we nog niet eens de beelden gezien.

De originele soundtrack, van de hand van de Russische componist Eduard Artemiev, klonk behoorlijk futuristisch voor zijn tijd. De versie van Ben Frost en Daníel Bjarnason maakt minder gebruik van synths en elektronica, maar zit eveneens dicht op je huid. Misschien de ideale soundtrack bij uw leven. Al staan we in dat geval niet garant voor het scenario.