Ben Howard - Every Kingdom

Dat zijn ouders grote fans waren van Joni Mitchell en John Martyn is duidelijk te horen aan dit tien nummers tellende album. Het zachte gitaarspel, aangevuld met cello, percussie en koorgezangen, zou zelfs ijskoningin Anna Wintour tot tranen toe kunnen bewegen. Vijftig minuten intens luistergenot. Maar een man met een gitaar, is dat niet teveel van hetzelfde om een volledige plaat te vullen?

Hij balanceert geen enkel moment op het randje van eentonigheid, en verplicht de luisteraar om elk detail aandachtig op te nemen en goed te keuren. Het plaatje klopt. Old Pine is de perfecte opener en zet de toon voor de rest. We worden weggevoerd naar verre en warme stranden, prachtige landschappen en neergaande zonnen.

We gaan verder met The Wolves, het eerste opgetogen nummer dat je de nodige ademruimte geeft. Ook Keep Your Head Up en Only Love overtuigen en de fragiele maar krachtige stem van Howard zorgt voor enkele kippenvelmomenten.

Bij de intro van Black Flies wanen we het nummer Perth van Bon Iver te horen. Howard steekt het dan ook niet onder stoelen of banken dat halfgod Justin Vernon hem inspireert. Het nummer kabbelt rustig voort en groeit uit tot een absoluut pareltje. Gracious is het prototype van een liefdeslied, en kan volgens ons zelfs de grootste apathische etterbak ontroeren.

Het sobere artwork onderstreept de hoofdgedachte van deze intieme plaat: less is more. Dat Howard op en top surfer is, wordt benadrukt door de coverfoto, die op Ibiza genomen is. Het is een goede zaak dat hij zijn studie journalistiek opgaf om zich voltijds op muziek te concentreren. We zijn benieuwd wat dit jonge talent nog allemaal te bieden heeft.
 

Ben Howard speelt op 16 april in de AB.