Ben l’Oncle Soul - À Coup De Rêves

Motown

Nu-soul is de term, Ben l’Oncle Soul de artiest. Een mooie combinatie, zo bleek uit de verkoopcijfers van zijn debuut via Motown (zeshonderdduizend exemplaren over de toonbank) en de tournee van meer dan vierhonderd concerten. Met ‘À Coup De Rêves’ moesten er dus immense verwachtingen ingelost worden.

Vaststelling nummer één: de plaat klinkt even gezellig als ze eruitziet. Opener Walk The Line doet het nog kalmpjes aan, iets wat de semi-croonkwaliteiten van de Fransman perfect toelaat. So Hard To Find doet hetzelfde, zij het neerslachtiger, net als het titelnummer later op de plaat. Een heel album zpals dit hoeft nu ook weer niet. Hallelujah!!! (J’ai Tant Besoin De Toi) heeft dat begrepen en wringt zich er voorzichtig swingend tussen, al levert dat af en toe lege strofes op.

Dat de Californische begeleidingsband The Monophonics te weinig aan bod komt is een tweede vaststelling. In Ailleurs duiken ze terug op, maar te vaak gaat de aandacht naar Ben l’Oncle Soul alleen (zie bijvoorbeeld Carry Me). Ietwat egoïstisch, zeker wanneer je de harmonieuze golven van dansbaarheid en liefde voor de muziek laat liggen en in Lord We Know of Attends-Moi zijn die wel massaal aanwezig.

Met You Got My Back en Keziah Jones in Simply Beautiful horen we de late-night-zwoelheid waar Motown tig voorbeelden van kan voorleggen. Het is wellicht bij nummers als deze dat echte fans hun hartje ophalen. Quelques Mots... sluit de plaat af zoals ze begon: zonder haast maar met een pak sfeer.

Iets te vaak zijn de arrangementen niet meer dan vel over been, maar al bij al levert Ben l’Oncle Soul met ‘À Coup De Rêves’ zeker geen slechte tweede af.