Ben Lukas Boysen & Sebastian Plano - Everything

Erased Tapes Records

Opmerkelijk, hoe het Erased Tapes-label de populariteit ziet toenemen door steevast sfeervolle, neoklassieke muziek een hedendaags, elektronisch accentje te geven. Op deze nieuwste release slaan componist Ben Lukas Boysen (van de vorig jaar verschenen, fijne sfeerplaat ‘Spells’) en cellist Sebastian Plano de handen in elkaar. Beide hebben een monsterlijk, muzikaal kader gemaakt voor ‘Everything’, een interactief computerspel van David OReilly.

Everything

Opzet van het spel is dat je zelf de invalshoek kiest van de wereld waarin je stapt, van een microbe in een woestijnplant tot een ster in de oneindige ruimte. Zo krijg je een erg gelaagd, divers geheel waarin de speler verschillende dimensies en invalshoeken leert kennen. Klinkt misschien wat abstract. Voor ons ook, hoor. In elk geval, om zoiets muzikaal te kunnen begeleiden, hebben Ben Lukas Boysen en Sebastian Plano zomaar eventjes meer dan veertig sfeertracks bij elkaar gesprokkeld. Tien ervan zijn fysiek gebundeld op vinyl of cd, de overige zeven handen vol moet de luisteraar zelf maar downloaden via de gratis code, die hij meekrijgt bij aankoop (meer nog: bij de gelimiteerde vinyl krijg je zelfs de online sleutel om gratis het spel te spelen).

Hoewel essentieel onderdeel van het spel, is deze muziek an sich toch zeker ook genietbaar. De hybride van viool of piano met een snuifje sfeerelektronica is voor Erased Tapes fans (Nils Frahm, Ólafur Arnalds,…) niet geheel nieuw. De Berlijnse componist en zijn Argentijnse snarenstreler benutten het desolate, vaak wat sombere karakter van beide instrumenten optimaal in tien diverse, relatief trage songs waarbij met name een algemene weemoed constante blijft. Lange en langzame noten van viool, een grijze ruis en enkele doffe, donkere pianotoetsen in Eisenach, droeviger krijg je het niet, al zorgt de ratelende achtergrond toch ook voor een haast buitenaards gevoel. Of pak de al even minimale opvolger An Infinite Day met zijn warme gloed van synthesizerklanken waardoor violen zich mooi heen weven tot een bijna meditatieve gloed ontstaat. Eenvoud en efficiëntie ten top.

Naarmate deze tien uitgefilterde tracks vorderen, neemt de elektronische component toe. Het basismotief van vier noten waardoor sfeerstrijkers neerdalen in Inside Air is opnieuw een stukje klassieke eenvoud, maar de digitale koorzang die werd toegevoegd geeft het nummer een sacrale mystiek. Net ervoor kreeg je trouwens met Aalstice zelfs een stukje fonkelelektronica mee, dat een fraaie aanvulling biedt op de strelende drums die de track ondersteunen; overigens de enige keer dat er van drums of beat sprake is.

Over de vier uur durende soundscape (met tussentijdse vertellingen van filosoof Alan Watts) moeten we nog wat doorkauwen. Van deze ‘Everything’ kunnen we alvast vertellen dat de plaat streelt, troost, ontroert en verwondert.  In deze wondermooie hybride van neoklassiek en ambient voel je dat de muziek leeft, dat er meer is. Dat meer kan je dus best met mondjesmaat consumeren, eerst door de volle drieënveertig tracks te laten insijpelen en erna eventueel met het spel zelf. Om de wereld even op zijn kop te zetten.

8 augustus 2017
Johan Giglot