Bettie Serveert - Pharmacy Of Love

Pias Records

Urenlang heeft de cassette van ‘Palomine’ ooit in onze aftandse cassetespeler rondjes gedraaid. Van 1992 alweer dateert dit debuut van Bettie Serveert, een pareltje waarop het ene grungy hoogtepunt aan het andere werd geregen. In de vriendenkring was iedereen - of toch diegenen met smaak - verliefd op Carol, haar stem of haar teksten. Vandaag, achttien jaar later, gooien de Betties ‘Pharmacy Of Love’ op de markt.

Vanzelfsprekend maakte Bettie Serveert een grote evolutie door. In de beginjaren stond de band vooral garant voor een behoorlijk ruige gitaarsound in de traditie van de beste alternatieve of indierock. Op hun debuut coverden ze trouwens een nummer van Sebadoh. En hoewel de gitaar en Van Dijks stem de vaste ingrediënten bleven, verkende de band in de jaren die volgden, ook andere muzikale horizonten. Zo gingen de jaren en zes platen - zeven, voor de muggenzifters onder ons die ook hun plaat met Velvet Undergroundcovers meetellen - voorbij.

Anno 2010 beloofde gitarist Peter Visser dat ‘Pharmacy Of Love’ weleens het hardste album zou kunnen worden dat Bettie Serveert tot nu toe heeft afgeleverd. En opener Deny All laat daar inderdaad weinig twijfel rond bestaan. Aanvankelijk is het wel even wennen, deze vernieuwde, hardere Betties. Van Dijks stem is zowaar bijna onherkenbaar in de eerste twee songs. 

Maar gelukkig komt er dan Love Lee. Naar goede gewoonte ontdekt de luisteraar een woordspeling of twee en de productie lijkt veel meer op hun vorige werk. Hoewel het tegen de principes is, hebben we bij Love Lee al op de repeatknop gedrukt nog voor de plaat helemaal is afgelopen. En een tweede luisterbeurt levert ook Deny All het krediet op dat de song verdient: scherp en sterk.

En dan moeten er nog enkele hoogtepunten komen. Souls Travel bijvoorbeeld, waarin de typische Bettiegitaar feest mag vieren. Van Dijk toont opnieuw dat ze gezegend is met een stem als een klok: ze zingt erg melodieus en emotioneel, maar nergens frêle. In het refrein zorgt ze overigens zelf voor een tweede stem in de achtergrond en dat tilt het nummer echt de hoogte in.

Dit Nederlandse drietal weet als geen ander perfect hoe ze een plaat moeten vullen. In hun apotheek vindt de luisteraar niet alleen het hardere werk, er wordt ook ruimte gelaten voor ballades. Dat deden ze al meesterlijk op hun debuut, en ook Change4Me is een erg verdienstelijke poging. Van Dijks stem kan trouwens wel tegen een stootje en klinkt ook erg goed wanneer ze zich kwetsbaarder opstelt.

Kortom, deze noorderburen hebben goed begrepen hoe een goede plaat in elkaar zit. Voor jongere luisteraars is ‘Pharmacy Of Love’ zeker een mooie introductie op de hedendaagse Bettie Serveert. En wie weet gaan ze dan ook wel op zoek naar de andere platen. U twijfelt toch nog? Aarzel dan niet om u live te laten overtuigen.