Bibio - Ambivalence Avenue

Warp Records

Stephen Wilkinson, aka Bibio, studeerde geluidskunsten in Londen; een opleiding die hem goed van pas kwam voor het maken van zijn muziek. Na een aantal releases op Mush Records verhuisde hij met ‘Ambivalence Avenue’ naar het bekende Warp-label. Een droom die werkelijkheid wordt voor iemand die al jaren fan is van Aphex Twin, Autechre en vooral Boards Of Canada.

Maar die laatste band mag dan wel een groot voorbeeld geweest zijn voor Bibio, toch laat hij zich niet vastpinnen op hun stijl of genre. Op de outro’s van Sugarette en Abrasion horen we klanktapijtjes die we zouden kunnen toedichten aan de Boards, maar verder doet Bibio vooral zijn eigen ding: een mix van hiphopbeats, elektronica en folk.

Bovendien gaat de man op zoek in een rijk geluidsarchief, waar hij fragmenten oprakelt die anders voor de eeuwigheid verloren zouden gaan en nu in zijn muziek een nieuw leven kunnen leiden. Door die fragmenten daarenboven uit hun context te halen, creëert hij vaak grappige scènes.

Zo bricoleert Bibio het geweldig funky Jealous Of Roses uit oude samples uit - vermoedelijk - een tv-serie, waardoor je een mooie retroklank krijgt, en knutselt hij daarbij een onweerstaanbaar baslijntje in elkaar waarvan JEL en Odd Nosdam groen van jaloezie zouden worden. 

Hetzelfde overkomt hem in Fire Ant, waarbij we even terugdenken aan de heerlijke lo-fi van Etienne De Crecy’s Tempovision, al houdt Bibio het niet op een simpel loopje, maar evolueert het nummer naar een swingende breakbeat-track. Hij recycleert dus niet alleen samples, ze voegen ook een extra dimensie toe aan zijn muziek.

Bibio laat bovendien geen twee nummers na elkaar hetzelfde klinken. Even denken we een oude Beatles-plaat te ontdekken in het veel te korte (en dat is positief bedoeld) All The Flowers, terwijl we twee minuten later weer tussen de lome beats vertoeven. Ook folk duikt spontaan op, en altijd wanneer je het net niet verwacht. Zo laten Haikuesque (When She Laughs), Abrasion en het prachtige The Palm Of Your Wave ons wegdromen zoals Fog en Mi & L’Au dat ook al deden.

Die afwisseling beheerst Bibio perfect, want tegelijkertijd klinkt het album als een mooi geheel en heb je niet gevoel constant van links naar rechts geslingerd te worden. Je aandacht wordt altijd getrokken door leuke samples, maar evengoed door integere momenten.

Heel spitsvondige materie dus, waarmee je gerust een tijdje zoet bent als je alle laagjes wil ontdekken. Een puik plaatje, als je het ons vraagt.