Big Thief - Double Infiinity

4AD

Er was eens een band die de belichaming werd van eenheid. De vijf leden versmolten bijna tot één organisme en zogen gelijkgestemde zielen aan van overal. Het woord “community” leek wel voor deze band uitgevonden. Maar dan verloor die band plots een stichtend lid. Wat doe je dan?

Rouwen natuurlijk. En dat deden de overgebleven leden van Big Thief, toen bassist Max Oleartchik vertrok in juni 2024. Maar niet te lang. Ze herlanceerden de carrière van Tucker Zimmerman, frontvrouw Adrianne Lenker bracht in april een live album uit en het overgebleven trio zette voor het volgende studioalbum de deuren van de Power Station Studio in New York open, bekend om de geweldige akoestiek. Gitarist Adam Brisbin (Buck Meeks band), zangeres Alena Spanger (Tiny Hazard), multi-percussionist Caleb Michel, zangeres Hannah Cohen, percussionist Jon Nellen (Nick Hakim), bassist Joshua Crumbly (Billie Marten, ...), zangeres June McDoom, zanger en citerspeler Laraaji, percussionist Mikel Patrick Avery (Paul Giallorenzo Trio, ...) en toetsenis Mikey Buishas (Adrianne Lenker, Buck Meek, ...) kwamen zich allemaal warmen tijdens de winter van 2024 in de studio. En terwijl ze daar toch waren, speelden ze gezellig mee op deze plaat waarop Big Thief zich nog minder dan anders iets aantrekt van wat iemand zou kunnen denken van de muziek. Ze hadden al vanaf debuut ‘Masterpiece’ een heel eigen sound en absorberen nu gastvrij de invloeden van al dat tijdelijke personeel (jazz, folk, pop, rock en wereldmuziek) om ze te mengen met het eigen geluid, daarbij de stem van Lenker als lijm gebruikend. 

Singles als Incomprehensible, All Night All Day, Los Angeles en vooral de B-kant van laatstgenoemde, Grandmother, lichtten al een tip van de sluier van hoe deze plaat zou klinken. En wat vreemd was: de fans leken maar schoorvoetend te volgen. De singles blijven nog ver van het succes van voorgangers als Velvet Ring, Vampire Empire en Simulation Swarm. Treed er gewenning op? Is er sprake van een overdaad aan Big Thief en familie? Ging de band te ver op het eigenzinnige pad? Ook wij moesten wennen aan de nieuwe sound. We hoorden Incomprehensible in verschillende versies vooraleer de single-versie er aankwam en het bad aan psychedelica, waarin het nummer gedrenkt is, leverde toch enig koudwatervrees op.

Ondertussen zijn we wel om, maar het chanten van Laraaji op het zes minuten lange Grandmother  moesten we toch ook weer een aantal keer kauwen vooraleer we het konden slikken. “Gonna turn it all into rock-‘n-roll", klinkt het als een mantra, maar dat zal dan toch voor een andere plaat zijn. Oh ja, er zit wel hier en daar een gitaarriff in. In Words bijvoorbeeld, maar ook dit voelt eerder aan als een jam dan als een nummer van pakweg The Ramones. 

Niet dat de band met al dat personeel een wall of sound optrekt, maar zowat elk nummer bevat wel erg veel laagjes. De teksten van Lenker blijven een wonder van songwriting en raken interessante thema’s aan als eeuwigheid vs. tijdelijkheid en de kracht van woorden. En de band heeft zich duidelijk weer erg geamuseerd, maar zeker de tweede helft van de plaat voelt een beetje als binnenstappen in een jeugdhuis in een andere stad. Het ruikt er hetzelfde, het voelt hetzelfde, maar alle blikken lijken op jou, de vreemde eend, gericht en je beseft: het zal moeite kosten om tot de incrowd te gaan behoren.

Niet-fans zullen wellicht wel tot het titelnummer geraken, maar afhaken bij No Fear en Grandmother en al zeker bij Happy With You, waarin die paar woorden ongeveer de hele tekst zijn, gedrapeerd over haastige drums en percussie. Ze missen dan wel een prachtige, bitterzoete afsluiter How Could I Have Know, maar wat je niet weet, raakt je ook niet.

Big Thief laat het weer allemaal heel gemakkelijk klinken, zelfs met een soort van bigband in de rug. 'Double Infinity' scheert hier en daar hoge toppen, maar de muziek klinkt anno nu te complex om nog nieuwe zieltjes te winnen. Ze vinden dat wellicht ook helemaal ok. Wie moeten ze nog bekeren? En Misschien wordt deze plaat over enkele jaren wel geapprecieerd zoals ‘The Dreaming’ van Kate Bush destijds moest rijpen. Wie zal het zeggen? Van klasbakken als Big Thief kan je duidelijk alles verwachten!