Billie King - There You Go. My Love

Play Out

Tine Reymer is een bezige bij. We zagen haar vooral aan het werk als actrice in Sedes en Belli, Recht op Recht en Team Spirit, maar ook muzikaal heeft ze een verleden in bands als Flowers For Breakfast en El Tattoo Del Tigre,… en nu heeft ze terug een nieuwe band. Een snedig antwoord op het mannelijke rockwereldje. Dit keer staat ze enkel met dames op het podium én met stijl.

Het zal altijd moeilijk blijven om haar Flowers For Breakfast-verleden te overtreffen. Destijds was ze jong en onervaren, nu is ze een volwassen moeder met de zelfde muzikale lust. Tijdens haar shows en interviews benadrukt ze meermaals dat ze de bomma (?) is van haar nieuwe groep Billie King, maar bomma’s kunnen blijkbaar nog steeds rocken.

'There You Go. My Love' is uitdagend, meerstemmig, cool, stoer maar ook rustig, intiem en vooral zeer vrouwelijk. Sit Back, Relax, het openingsnummer, bedwelmt je zijn met Oosterse klanken. Op de drie volgende nummers droom je verder maar wie aan slapen dacht, wordt even later wakker geschud door het stevige The Gun.  Swing Low en Slow Down zijn qua titel moeilijk uit elkaar te houden maar in deze twee nummers zit gelukkig wel genoeg variatie. In het eerste, de single, trekt de percussie van Kobe Proesmans de aandacht, het tweede is veeleer wat de titel doet vermoeden; een rustig liedje dat uiteindelijk toch ontploft.

Een nieuwe richting is Reymer op haar eigen debuut niet ingeslagen want producer Tom Pintens hield zijn voet tussen de deur… Eerder was hij haar lief en medemuzikant bij FFB, nu zocht ze terug zijn hulp op om een deel van de songs in te spelen/zingen. Een beetje jammer wel want het verdoezelt de frisse wind die het groepje vrouwen momenteel het Belgische muzieklandschap inblaast.

Wie de groep al live aan het werk zag, weet direct dat de plaat niet aan die performances kan tippen. Met de drums van Isolde Lasoen klinkt The Gun  tijdens hun show opeens wel erg gevaarlijk en dreigend. En wie krijgt er geen kippenvel van vijf vrouwenstemmen? We geven het toe… Het is dan ook een bijzonder spektakel om die verleidelijk goede muzikantes op een podium bezig te zien. Misschien moet Reymer de volgende keer maar op die dames een beroep doen bij het inspelen van de plaat? Een beetje girl power houdt bomma’s op de been!