Bishop Allen - Grrr...

Dead Oceans

Met 'Grrr...' levert Bishop Allen zijn derde cd’tje in amper drie jaar tijd af. En telkens opnieuw weten Justin Rice en Christian Rudder een glimlach op ons gezicht te toveren met hun lo-fi indie poprock. De vaak naïeve, dromerige meezingers die zo kenmerkend zijn voor het Bishop Allen-geluid, bedienen zich van kleine, catchy hooks en refreintjes die zich een hele dag in je hoofd nestelen. Er komt dus echt niet alleen hardcore uit Brooklyn.

Al vanaf openingsnummer Dimmer is het zover. Justin Rice zingt net niet kattenvals over eender wat in zijn hoofd opkomt en je zoekt beter niet naar de diepere betekenis van ‘s mans poëzie. Het arrangementje met zachte pizzicato viooltjes houdt je aandacht wel de hele tijd vast. En ook het bijhorende clipje, dat je via MySpace kan bewonderen, is op dezelfde DIY-leest gemaakt.

Lo-Fi hoeft blijkbaar niet synoniem te staan voor abominabele geluidskwaliteit, want de spaarzame arrangementen op deze cd zijn vaak een troef. Het fijne gebruik van een xylofoontje hier of een ukelele daar geven de nummers net dat beetje extra dat ze nodig hebben om levendig te blijven.

De prijs voor vrolijkste meezinger gaat absoluut naar The Ancient Commonsense of Things. Het aanstekelijke uptempo nummer bedient zich van een klein viooltje dat door de band liefdevol gemolesteerd wordt, ondersteund door een gitaarpartij met een minimum aan noten. Minimalisme is vaak een deugd bij zulke kleine bezettingen.

Toch versterkt het Bishop Allen-duo zich bij elke release ook met enkele gastmuzikanten om het geheel wat bij te kruiden. In True or False zit zelfs een kleine blazerssectie verstopt die de vocalen van Darbie Nowatka ondersteunt. We zijn benieuwd hoe de band dit live zal klaarspelen, maar op cd werkt het alvast.

Bishop Allen is geen band die wereldschokkende muziek wil brengen, maar het hoge amusementsgehalte van hun indie pop valt best te smaken, en dan hoeft, wat ons betreft, niet eens op torenhoog niveau gemusiceerd te worden. De enkele mooie meezingers maken het cd'tje tot een best genietbaar plaatje, met enkele kleine uitschieters.

'Grrr...' wordt niet de cd van het jaar, maar verveeld hebben we ons zeker niet. In april is de band te bewonderen in de Vooruit. Breng een cocktail, een zomers hemdje en een kamerbrede glimlach mee.