Black Leather Jacket - Tranquillizer

Midway Records

Oef. We dachten even dat we met een tijdmachine naar de vroege jaren nul getransporteerd waren, toen we deze plaat voor het eerst oplegden. De eerste paar nummers van ‘Tranquillizer’ klinken immers krak zoals The Hives in de hoogdagen deden.

U herinnert zich misschien nog de tijd toen de garagerockrevival hoge toppen scheerde en groepjes als The Strokes, The Vines, Black Rebel Motorcycle Club en The Libertines het kot afbraken. God, wat zagen al die bandleden er moeiteloos cool uit in hun zwarte leren jasjes. De gitaren verloren eind jaren nul wat van die uitstraling, maar kijk, het genre is terug van weggeweest en het Belgische Black Leather Jacket voegt zich met dit album moeiteloos bij de golf waar ook Sons en Equal Idiots deel van uitmaken.

"Live fast and die young", had de officiële slogan van het genre kunnen zijn. En dat is op het ironisch getitelde ‘Tranquillizer’ niet anders. Het tempo ligt hoog, zeer hoog, en de eerste vijf nummers op de plaat doen ons uitgeput naar adem happen. A New Era Of Consumers lijkt even een rustpuntje in te lassen, maar dat zijn gewoon de jongens van de groep die met onze kloten willen rammelen. Net wanneer het nummer ergens naartoe lijkt te gaan zet de band het uptempo Intoxicated in, dat herinneringen aan I Wanna Be Sedated van The Ramones oproept.

Zeven liedjes ver dus, en nog geen enkel nummer van drie minuten. Zelfs de band lijkt dat tempo niet te zullen volhouden en besluit het over een andere boeg te gooien. FFFreaks gaat (iets) trager, maar ook zwaarder van start en neigt muzikaal naar collega’s als Stake of het noisy Raketkanon. Ook de twee afsluiters A Burnt Child Dreads Fire - I & II, verkennen andere horizonten en gaan eerder richting klassieke jarenzeventigrock. Diepzinnige titels trouwens. Nu ja, niemand heeft garagerockers er ooit van beschuldigd goede dichters te zijn.

Wij vermoeden dat er een verhaal zit achter de afsluiters, die allebei op exact vijf minuten en vijftig seconden afklokken, maar konden dat vooralsnog niet ontwaren. Dat maakt niet echt uit, goede nummers zijn goede nummers, al vinden we het wel jammer van de stroeve overgang tussen de twee liedjes. Waar A Burnt Child Dreads Fire - I ons vooral aan Neil Young doet denken – het is de gitaarsolo – geeft II ons flashbacks naar het debuut van The Strokes door de combinatie van ritmegitaar en drums.

‘Tranquillizer’ is goed, maar had een andere tracklist kunnen gebruiken om een betere flow te krijgen. De eerste helft van de plaat is onversneden garagerock, die bij momenten iets te monotoon kan overkomen, terwijl de tweede helft meerdere kanten uit stuitert. Maar dat is slechts een kleine smet op het blazoen. De jongens van Black Leather Jacket vinden op ‘Tranquillizer’ misschien het wiel niet opnieuw uit, maar ze denderen er wel razendsnel de helling mee af. Wij zijn benieuwd hoe dat live klinkt. We vermoeden zeer goed.

Black Leather Jacket stelt op 29 november het debuut voor in de Trix in Antwerpen.