Blanck Mass - Animated violence mild
Sacred Bones Records
Blanck Mass is het soloproject van Benjamin John Power, één van de oprichters van Fuck Button. Rond die band is het een beetje stil, maar Power heeft niet stilgezeten en enkele opvallend kunstwerkjes uitgebracht. 'Worldeater' (2017) was zelfs zodanig grensverleggend dat het moeilijk was om dat niveau te evenaren. Maar met 'Animated Violence Mild' moeten we die stelling herzien.
De man slaagt er namelijk in om je over de gehele lijn op het verkeerde been te zetten. Na een vreemd aanvoelende intro volgt er een experimentele trip doorheen landschappen die je naar adem doen happen. En tegelijkertijd word je geconfronteerd met het meedogenloze van diezelfde natuur. Death Drop gaat alle kanten uit. Nu eens worden de oorschelpen mishandeld, dan weer word je aan het dansen gezet. Je komt gewoon terecht in een bevreemdend aanvoelende spiraal van geluiden.
Blanck Mass slaagt er hier in om muziek tot vermoeiende kunst te verheffen, maar toch toegankelijk te houden. Dansen kan je op de tonen van songs als House Vs. House. Lawaai en uppercuts horen daar allemaal bij. Ondanks de oorverdovende beats zitten er voldoende aanstekelijke melodieën verborgen in deze plaat, waardoor ook de dansbenen worden aangesproken. Power mikt duidelijk op een totaalervaring. Binnen elke song zitten zodanig veel tempowisselingen - zowel vocaal als instrumentaal - dat je alle kleuren van de regenboog te zien en te horen krijgt.
Hush Money kan je ergens een rustpunt noemen, ook al is dat eigenlijk een understatement. Want even verder gaan alle registers weer helemaal open in een chaotische brij van soundscapes en klanken met net voldoende melodie. Love Is a Paraqite is nog zo'n kleurrijk meesterwerk, waarbij mokerslagen uitgedeeld worden. Hier wordt bewust niet voor de gemakkelijke weg gekozen. Het is precies dat wat trekt ons ook bij Creature/West Europa en No Dice nog het meest overtuigt. Afsluiter Wings Of Hate zou je haast een beetje gewoontjes kunnen noemen. Na al die andere experimentele pareltjes, wordt je door Blanck Mass ongetwijfeld zeer bewust dus toch weer om de tuin geleid.
De verknipte wijze waarop Power over de gehele lijn tewerk gaat, is niet voor tere zieltjes bestemd. Niet dat er enige dreiging uitgaat van deze plaat, ook dankzij die hoge toegankelijkheid. Maar je moet als luisteraar toch enige inspanning leveren om Blanck Mass' bedoeling echt te begrijpen. Het heeft ons ook enkele luisterbeurten gekost. Maar eens je door die muur heen bent, is er geen weg meer terug.