Bleached - Welcome The Worms

Dead Oceans

Het warme weer komt er weer aan. Tijd om door Vlaanderen te cruisen met de raampjes open terwijl ‘Welcome The Worms’ van Bleached uit de speakers knalt.

Bleached kan, ondanks alle persoonlijke miserie uit de voorbije jaren, niet wegsteken dat het uit het zonnige L.A. komt. Het tweede album van dit viertal maakt komaf met het verleden en maakt het weer helemaal hip om wijdbeens luchtgitaar te spelen.

Dat de zussen Jessica en Jennifer Clavin potentie hadden, was al geweten van hun tijd in Mika Miko en de wat wisselvallige, maar bij tijden ook sterke debuutplaat van Bleached. Voor ‘Welcome The Worms’ hebben ze echter Joe Chiccarelli (White Stripes, U2, Beck e.v.a.) weten te strikken en samen omarmen ze de poppy kant van de poppunk zonder de energie ervan te verliezen.

Toch lachte de toekomst Bleached niet meteen toe. Jessie Clavin werd haar huis uitgezet en haar zus Jen moest zich bevrijden uit een verstikkende, ongezonde relatie. Vooral die laatste ging door een diep dal gevuld met teveel drank en de daarop volgende kots, maar de muziek hield haar recht.

De drie dames van de band trokken zich terug in de woestijn en werkten daar dertig demo’s uit, waarvan er tien later door Chiccarelli voorzien werden van een cleane, maar krachtige productie waarin je echo’s hoort van Joan Jett, de jonge Kim Wilde, Heart en zelfs Nirvana (Desolate Town).

Opener Keep On Keepin’ On trapt de deur in met de onstuimigheid van een jong veulen en de slimme riffs duikelen over de stuiterende bas en de jachtige synths, alles op hun weg meesleurend als een niet te stuiten stroom. En ook Trying To Lose Myself Again mag dan refereren naar de emotionele rollercoaster waar de meiden op zaten, toch bruist ook die van levenslust.

In Sleepwalking  worden de voeten nog wat steviger in de grond geplant als bassiste Micayla Grace en drummer Nick Pillot een versnelling hoger schakelen. Met Wednesday Night Melody , dat een duidelijke Joan Jett-stempel draagt, kan die snelheid dan wel niet aangehouden worden, maar krijgen we toch de beste song van de plaat voorgeschoteld. De melodie is minder rechttoe rechtaan, maar ontwijkt zo wel de val van de eentonigheid, want Wasted On You is weer zo’n typische, korte, drammerige poppunksong.

In Chemical Air moeten synths voor de afwisseling zorgen, maar zij kunnen niet verhullen dat dit het zwakke broertje is. Geef ons dan maar Sour Candy dat zich moeiteloos in je brein nestelt met slimme zinnetjes als “Picking Flowers On LSD” en duidelijke knipogen naar jarenzestigmeidenpop.

I’m All Over The Place (Mystic Mama) tapt uit een meer psychedelisch vaatje, maar Hollywood We Did It All Wrong sluit af op de manier waarop de plaat begon: energiek en onweerstaanbaar.

Bleached staat op 28 mei in Het Bos in Antwerpen.