Blitzen Trapper - Destroyer Of The Void

Sub Pop Records

‘Black River Killer’ was maar een tussendoortje, opgebouwd rond een nummer van hun vorige album ‘Furr’, maar daarom niet minder gesmaakt. Maar nu is het tijd om de échte nieuwe plaat van Blitzen Trapper voor te stellen. ‘Destroyer Of The Void’ droomt grootse dromen, maar laat toch ook een duidelijk herkenbare sound horen.

Pas met ‘Furr’ begon Blitzen Trapper zich een reputatie op te bouwen aan deze kant van de oceaan. Amerika was intussen al lang in de ban van hun typische americanasound, waarin country wordt gecombineerd met mooie, meerstemmige melodielijnen en klassieke pop en rock. En dat geluid is ook op ‘Destroyer of the Void’ nog steeds onmiskenbaar aanwezig. Maar daarbij blijft het niet.

Want het openings- en titelnummer Destroyer of the Void verkent wel degelijk nieuwe kusten. Kusten die grillig zijn en vanwege hun scherpe bochten algauw het stigma 'progrock' opgekleefd krijgen in niet nader genoemde weekbladen.

Maar een nummer als progrock bestempelen omdat er nu eenmaal wat onvoorziene wendingen worden genomen, is toch wel al te gemakkelijk. Want vanwege de samenzang die je hoort in opvolger Laughing Lover en het grootste deel van de andere nummers zou je hen bijvoorbeeld ook adepten van Fleet Foxes kunnen noemen. En ook dat is deze groep allesbehalve.

Wel zijn er duidelijke verwijzingen naar de seventies countryrock van bands als The Eagles en aanverwanten, al wordt ook die klip moeiteloos genomen door de eigenheid van zanger Eric Earleys stem.

Het zijn vooral nummers als The Man Who Would Speak True die deze plaat naar een hoger niveau tillen. Een eenvoudige instrumentatie – akoestische gitaar, mondharmonica en wat spaarzame percussie en toetsen – in combinatie met die stem houdt je ruim drie minuten in de ban.

Heaven And Earth is van eenzelfde eenvoud, al neemt de piano daar de rol van de gitaar over. Bovendien worden er dit keer strijkers bijgehaald. 

Evening Star is dan weer vintage Blitzen Trapper: een refrein dat zich meteen in je hoofd nestelt en voorlopig geen plannen maakt om daar weer te vertrekken. Let ook op het veelvoud aan subtiele gitaarsolo’s die dit nummer zo sprankelend fris maken.

Zo zeil je door de nieuwe Blitzen Trapper met meer dan voldoende wind, af en toe een stevige stoot, maar steeds over een tot de verbeelding sprekende zee. En aan het einde van de plaat wacht Sadie, waaraan Earley bekent dat hij 'never can change'. 

Geen probleem, Earley. Voor ons hoeft dat echt niet. Wij hebben Blitzen Trapper graag zoals ze zijn: niet al te veel franjes, maar wel met mooie muziek.