Blood Red Shoes - Water

V2 Records

Herinnert u zich nog de laatste keer dat Blood Red Shoes GEEN concert gepland hadden in België? Het moet al een eeuwigheid geleden zijn. Maar in 2013 is het zover, geen enkel concert meer op het Europese vaste land. Ze steken de plas over om in Amerika allerhanden concertzalen onveilig te maken en daarnaast staan ook de opnames van een nieuwe plaat gepland. Maar het duo uit Brighton is niet van plan u toe te staan dat uw aandacht verslapt. Met de EP ‘Water’ laten ze horen dat ze er nog zijn.

Red River begint met een donkere aanzwellende intro om dan uit het niets een uppercut uit te delen. Snoeihard en pijlsnel.  De distortion op de gitaar van Laura-Mary Carter doet denken aan die van Jack White bij The White Stripes en dat is nooit een slechte referentie. Maar halverwege het nummer ontbreekt het toch aan variatie waardoor het ietwat saai wordt.

Tijdens Black Distractions is het drummer Steven Ansell  die de zang voor zijn rekening neemt. Opnieuw zorgt het rauwe gitaargeluid voor de hardrocksound. Het refrein is meer Blood Red Shoes-ish dan in Red River, meer meebrulbaar en minder vervelend, maar nog steeds is het anders dan wat we van ze gewend zijn.

Dit geldt ook voor Idle Hands, hier zijn het vooral de instrumenten die het nummer dragen. Een zwaar gitaargeluid, Carter heeft duidelijk geleerd meer geluid uit haar instrument te halen, en wordt ondersteund door kletterende drums. De stemmen klinken ergens ver in de achtergrond en laten de shoegaze zege vieren!

Het drie nummers lange ‘Water’ is een tussendoortje. Iets waarin het duo nieuwe gebieden verkent, zoals ze ook al deden met Je Me Perds op ‘In Time To Voices’, maar jammer genoeg iets minder geslaagd. En misschien een beetje overbodig.