Blue Roses - Blue Roses

XL/Salvia

Blue Roses valt te vergelijken met Tori Amos en Kate Bush die na een paar flessen rode wijn de Schönste Weihnachtsmelodien zingen in arrangementen van de Wiener Sängerknaben. Met wat goede wil herken je gestripte crowdpleasers van Mozart of Chopin of zelfs Stille Nacht. U mag nu gillend weglopen.

Blue Roses valt te klasseren onder "kamerpop" of hoe noemt men dat soort muziek dat kamerorkestjes op hun vrije dag bijeenschnabbelen om een popzangeresje van iets meer muzikale credibiliteit te voorzien middels een streepje strijkkwartet bij de piano of gitaar van laatstgenoemde.

Begrijp ons niet verkeerd, dit stukje huisvlijt is leuk bij elkaar gepuzzeld. De gelaagde stemmen konden zo bij Fleet Foxes vandaan komen, ware het niet dat Laura Groves qua stem en toonvastheid heel wat tekort komt. Maar aan haar songschrijfwerk is nog wat schaafwerk, want ondanks de eenvoudige en niet onaardige melodietjes slagen wij er niet in de verschillende nummers op de plaat van elkaar te onderscheiden, laat staan een titel te onthouden. De breedsprakige piano en tingelende gitaar zijn op elk nummer quasi hetzelfde.

Wie niks van muziek kent, zal deze plaat misschien wel leuk en rustgevend vinden, maar wie al iets verder heeft gezocht in de catalogus van Deutsche Grammophon zal snel begrijpen dat dit soort simpele melodietjes en weinigzeggende teksten in een hobbyistische uitvoering nog niet aan de prut tussen de teennagels reiken van zelfs de meest routineuze divertimenti van achttiende-eeuwse hofcomponisten van het zevende knoopsgat.

Kort gezegd: er is niks mis met Blue Roses, maar er is ook geen enkele reden om de plaat wèl te kopen. Neigt u eerder naar popmuziek? Zoek dan eens in het oeuvre van Tori Amos of Kate Bush. Daar zit beter uitgevoerd, geïnspireerder en doorleefder songwerk tussen. Neigt u eerder naar kamermuziek? Snuffel dan eens rond in de rijke wereld van de klassieke en romantische componisten.

'Blue Roses' is een goed plaatje om je puberende lief een zachte rugmassage bij te geven, maar totaal ongeschikt voor verdere amoureuze strapatsen wegens de erg slaapverwekkende, eentonige melodieën en het kweeltimbre van Laura Groves, dat niet bepaald bevorderend is voor het libido. U bent verwittigd.