Blur - Parklive

Parlophone

2012 was het jaar van de Olympische Spelen in Londen. Het hoogtepunt van deze Spelen was voor ons muziekliefhebbers de openings- en slotceremonie waarin een ode werd gebracht aan de Britse cultuur. En daarin was geen onaanzienlijke plaats weggelegd voor popmuziek. Uiteraard was er ook aandacht voor de Britpop, waarvan Blur en Oasis de koningen zijn. In de slotceremonie waren heel wat acts lijfelijk aanwezig, maar Blur koos voor een eigen show op een boogscheut van de Spelen: ze speelden er voor een uitverkocht Hyde Park als sluitstuk van de minitour die ze in augustus 2012 deden. Deze performance is nu vastgelegd op cd en dvd onder de naam ‘Parklive’.  

Blur had vooraf gezegd dat, als de show in Hyde Park niet goed zou zijn, dat het definitieve einde van Blur zou betekenen. De dag nadien was de show echter al verkrijgbaar als digitale download. En nu is er ook de fysieke uitgave, als dubbel-cd of verkrijgbaar met alle mogelijke extra’s voor de meer kapitaalkrachtigen onder ons.

Blur anno 2012-2013 is pure onvoorspelbaarheid. Damon Albarn en de zijnen zijn op dat punt aanbeland dat ze enkel nog maar (hoeven te) doen waar ze zelf zin in hebben. Af en toe wordt er een nieuwe single uitgebracht zonder dat er zicht is op een nieuwe plaat en live speelt de band enkel nog als het hen genoeg aanspreekt. Deze live-registratie is er dan ook een van een band die hoorbaar met de volle goesting staat te spelen.

Ongeveer alle grote hits van de band – op There’s No Other Way na - komen aan bod. Openen doen ze met een kwartet uit hun album ‘Parklife’ uit 1994: achtereenvolgens passeren Girls & Boys, London Lives, Tracy Jacks en Jubilee.

In onze contreien is Blur bij de meeste mensen enkel bekend van hits als Song 2, Girls & Boys, Parklife, Country House en recente single Under The Westway, maar in Groot-Brittannië geniet Blur de goddelijke status en wordt dus letterlijk elk nummer op luid gejuich en herkenningsapplaus onthaald.

De band heeft dan ook zo ongeveer al hun pareltjes op de setlist gezet – dat kan als je niet minder dan zesentwintig nummers speelt – en ook publieksfavorieten Beetlebum (dat einde!), Tender, Out Of Time, Trimm Trabb, End Of A Century en – onze persoonlijke favoriet – het breekbare No Distance Left To Run krijgen een plaatsje.

Eigenlijk kunnen we maar één besluit trekken: iedereen zou deze plaat in huis moeten halen. De doorwinterde Blur-fans zullen niet aarzelen, maar ook zij, die Blur enkel van de grote hits kennen, kunnen met deze cd (meer dan met verschillende verzamelcd’s die de laatste jaren verschenen) Blur echt leren kennen. Beschouw het als voorbereiding op hun nu al legendarische passage op Rock Werchter volgende zomer.   

We blijven ons er trouwens over verbazen hoe geniaal die titel gevonden is, ‘Parklive’: enerzijds een verwijzing naar Hyde Park, waar de show plaatsvond, maar tegelijkertijd ook een verwijzing naar één van de grootste hits en beste albums van Blur. Je moet er maar opkomen.