Bon Iver - Bon Iver
Jagjaguwar
Justin Vernon stelde ons geduld wat op de proef met een aantal zijprojecten, maar komt nu toch met een tweede Bon Iver-plaat. De tien nieuwe nummers op 'Bon Iver' weerspiegelen de gevoelens die bepaalde steden bij Justin Vernon oproepen. Ze zijn warmer, rijker en meer geproducet dan de negen verstilde pareltjes van voorganger 'For Emma, Forever Ago', die ons steevast bij de keel grepen. Toch moesten wij ook nu weer meermaals naar adem happen.

Met de marketing van de nieuwe plaat zit het alvast snor. Op de site van Bon Iver prijkt de knappe clip van Calgary, en in de Verenigde Staten werd de plaat in de platenwinkels gelanceerd met heuse Bon Iver-party's. Overbodige aardigheidjes voor een plaat van dit kaliber, die u sowieso al van plan was in huis te halen.
Dat laatste meer dan terecht trouwens, want wie dacht dat de opvolger van cultplaat 'For Emma, Forever Ago' alleen maar kon ontgoochelen, komt bedrogen uit. Met de begeesterende opener Perth legt Vernon de lat voor de rest van het album meteen op Olympische hoogte. De gitaar is dit keer elektrisch, de arrangementen wat meer gepolijst. Toch blijft de onmiskenbare Bon Iver-sound overeind.
Vernon lijkt wat uitgekeken op de man-met-gitaar-formule. De songs op 'Bon Iver' zijn opnieuw melancholisch, meerstemmig en repetitief ontsporend van karakter, maar vaak is de gitaar vervangen door een ouderwets synth-geluid. Ook de stem lijkt hier en daar door de elektronicamolen gehaald, maar dat doet niets af aan de emotionaliteit van in weemoed gedrenkte hoogtepunten als Holocene, Towers of Michicant.
Met deze tweede plaat haalt Vernon Bon Iver uit zijn beschermende bolster van 'FE, FA'. Het afgelegen blokhutgevoel heeft plaats gemaakt voor dat van een paar stevige schouders, die troost bieden voor wie die nodig heeft. Een mp3-download is nu eenmaal moeilijk grijs te draaien want ons exemplaar van 'Bon Iver' zou in dat geval alvast van kleur verschoten zijn.
Als alle tien de plaatsen in werkelijkheid even onaards zijn als de nummers die Vernon erover maakte, dan zijn maar twee conclusies mogelijk. Ofwel moeten wij heel dringend een wereldreis aanvatten, ofwel is genie Justin Vernon - zoals wij al vermoedden - niet echt van deze wereld.