Boris - Smile
Southern Records
De meningen over de nieuwe van Boris zijn uiterst verdeeld. Want velen van ons weten niet of we nu met hun nieuwe album ‘Smile’ moeten lachen of huilen. Hun wisselvalligheid en verwarring doen ons de haren uit het hoofd trekken. Ook nu verschilt de Japanse versie van deze cd met die van de Europese. In Japan krijgen ze een mooier booklet voorgeschoteld, een andere mix én op de koop toe een extra nummer.
Message is het eerste nummer op de japanse versie, dat ons doet hunkeren naar meer. De zware beat neemt de psychedelische samples mee op ontdekkingstocht, naar nieuwe werelden vol schrijnende gitaren en zeemzoete vocalen.
Wanneer we het Europese schijfje in onze cd speler knallen zetten we ons schrap voor een mix van psychedelische stoner en noisy drone. Maar onze verwachtingen worden niet ingevuld en na het eerste nummer blijven we met een ei zitten. De flauwe opener Flower Sun Rain waar wij op getrakteerd worden, is een cover van de Japanse rockgroep Pyg. Een teleurstelling van jewelste en een schandelijke referentie naar hun meesterwerk ‘Pink’.
Kinderstemmetjes kondigen het volgende nummer aan en Buzz-In bezorgt ons de ontlading waar we al bijna acht minuten op zitten te wachten. Ook het trash-achtige Laser Beam met industrial invloeden brengt wat meer leven in de brouwerij, maar tegelijkertijd komt het album maar traag op gang. Ondertussen zitten we al in de helft van de plaat en Boris jaagt ons de stuipen op het lijf. Er wordt te veel en te vals gezongen en onze hoop op verbetering ebt langzaam weg. Het kattengejank in My Neighbor Satan maakt het alleen nog maar erger. Hoe halen ze het in hun hoofd om zo’n titel onrecht aan te doen met een triestige neerzetting van wat ze ergens ver in Japan muziek noemen.
Boris is duidelijk op zoek naar iets nieuw, maar waarom is voor iedereen nog een raadsel. Het Japanse trio is gekend voor hun psychedelische drone en daar zijn ze goed in. De stevige dosis pop dat ze aan deze nieuwe plaat willen toevoegen is over het algemeen ongewenst en totaal overbodig. We willen onze ogen kunnen sluiten en ons in een andere dimensie wanen, zoals bij de aanvang van het laatste titelloze nummer, waar Stephen O’Malley zijn bijdrage levert. Een mooie poging, maar onze visie over dit nieuwe album van Boris kan zelfs de Sunn0))) gitarist niet meer veranderen. Deze keer heeft de Japanse groepen geen goede punten gescoord.