Born Ruffians - Say It

Warp Records

Aanvankelijk had de hoes van ‘Say It’, de nieuwe cd van Born Ruffians, niet veel te maken met de inhoud van de teksten. Het was gewoon een mooi beeld. Zo vertelde zanger-gitarist Luke Lalonde ons in een interview. Maar als je erover nadenkt sluit ze toch wel aan bij het thema van communicatie en meer specifiek de moeilijkheden die je daarbij ondervindt.

Born Ruffians ontstond in 2004 ergens in een Canadees plattelandsdorpje, maar het drietal verhuisde al snel naar Ontario waar ze door het oorspronkelijk voornamelijk in elektronica gespecialiseerde label Warp als één van de eerste gitaargroepen werden opgepikt. Hun debuut ‘Red, Yellow And Blue’ kreeg goede kritieken en nu lijkt de band klaar voor de volgende stap.

Wat ons al vlug opviel is het typische gitaarwerk van Lalonde, dat toch verwant is aan Vampire Weekend, die andere band die momenteel furore maakt. Toch wordt het wereld- en meer bepaald het Afrikaanse aspect bij Born Ruffians veel meer ingetoomd. Verder wordt de instrumentatie uiterst beperkt gehouden. Mitch Derosiers eerder geladen basspel is een prima tegengewicht voor de luchtige gitaar. Steve Hamelins kortafgesneden en regelmatig van tempo wisselende drums maken het sobere, maar efficiënte geheel af.

Eigenlijk kan je de plaat opdelen in drie stukken. Het openingskwartet songs trekt de aandacht en houdt die ook op vakkundige wijze vast. Er zit genoeg variatie in de nummers. Bovendien wordt er ook met taal gespeeld. Zoals al aangegeven is communicatie een onderwerp waarop wordt ingegaan. Luister maar naar What To Say, waarin Lalonde niet uit zijn woorden komt. Of naar het prachtige Retard Canard dat inspeelt op de isolatie waarin iemand die anders is kan terechtkomen.

Over het duo dat dan volgt, The Ballad Of Moose Bruce en Higher & Higher zijn we niet zo enthousiast, maar met Come Back en vooral met het schitterende, stotterende, zichzelf steeds weer opnieuw uitvindende Nova Leigh zit de band weer helemaal op het goede spoor. Een spoor waar trouwens niet meer van wordt afgeweken.

‘Say It’ is een spannende plaat, die aanvankelijk wat gewenning vraagt, maar die je uiteindelijk niet meer loslaat. Je betrapt er je onvermijdelijk op dat je het refrein van Come Back of single What To Say (check ook de eenvoudige, maar erg geslaagde videoclip) luidop aan het zingen bent. Maar dat kan uiteraard ook aan ons liggen.