Bram De Looze - Piano E Forte

Outhere Music

Een bezoek aan de historische collectie pianofortes van Chris Maene, te vinden in een voormalige brouwerij in Ruiselede, deed pianist Bram De Looze (Labtrio) besluiten om er zijn nieuw project aan te wijden. Ondanks de grote hoeveelheid piano's en verschillende temperamenten en stemmingen selecteerde De Looze er telkens drie. Het leverde een huzarenstukje op. 

Het lijkt erop dat de pianist-componist de succesverhalen aan elkaar rijgt.  Onlangs won hij og een Sabam Jazz award als 'Jong Talent' op het Gent Jazz festival. Nu is er dit 'Piano E Forte' waarop hij, in tegenstelling tot op voorganger 'Septych', niet met een uitgebreide band speelt, maar helemaal solo in de weer is met een handvol oude piano's.

'Piano E Forte' is dan ook een diepe duik in de muziekgeschiedenis. De Looze is gefascineerd door zowel de piano's als de temperamenten en stemmingen, maar bovenal door het achterliggende verhaal en de muzikale mogelijkheden. Zijn nieuwste creatie is een uiterst ambitieus project, waarvoor hij de hulp kreeg van Chris Maene en zijn team in Ruiselede.

De Looze neemt de luisteraar mee in een wereld waarin muzikale kleuren en texturen van belang zijn. Dat kan je al opmaken uit de doelbewust wazige hoesfoto's. Niet alles is op het eerste gezicht duidelijk. En dat geldt ook voor de muziek die zijn geheimen maar mondjesmaat prijsgeeft.

Het vraagt veel tijd, inzet en talent om die bijzondere piano's en hun eigenheden te leren kennen. Maar dat was hier net de uitdaging. De Looze speelt met tijd (Can You Bend Time?) en ruimte (Current Space) alsof het twee keer niets is en slaagt erin om het allemaal schijnbaar moeiteloos te doen klinken.

Opmerkelijk genoeg ontstond veel van het hier gepresenteerde materiaal door improviseren; slechts in beperkte mate werd er geleund op vooraf bepaalde ideeen of vooraf gecomponeerde fragmenten. Zoals hij het zelf aangeeft, zoekt de pianist uitdagend terrein op en laat hij zich niet beangstigen door grote ambities. En dat er dan ook nog eens slim gespeeld wordt met stilte en de resonantie van de piano's, levert slechts meerwaarde op.

Niet dat De Looze de jazz achterwege laat, maar het voelt aan alsof hij eindelijk voluit kan gaan in ongekende, creatieve vrijheid. Het klinkt anders dan zijn werk bij Labtrio, anders dan 'Septych', maar persoonlijk en experimenteel genoeg om de aandacht op te eisen. Het resultaat is een gedurfd en avontuurlijk album dat de nodige tijd en inzet vraagt om te doorgronden, net zoals de artiest die tijd nodig had voor het maken van dit album.

De Looze tourt volop met het nieuwe programma, met concertdata in Mechelen, Gent en Antwerpen.