Briskey - Before-During-After

TERRA NOTTA

Gert Keunen is een bezige bij. Naast zijn werk als muziekdocent aan diverse scholen, houdt hij er immers ook Briskey op na. Vorig jaar konden we de Briskey Big Band al live aan het werk zien, met enkele topmuzikanten als Bart Maris, Dorona Alberti, Peter Van Tichelen en Isolde Lassoen - U weet wel, het lelijke eendje van Daan -, en nu is er 'Before-During-After'.

Toegegeven, het was even schrikken toen we de plaat opzetten. Op 'Before-During-After' zijn de loungey deukhoeden van de Big Band niet helemaal opgeborgen, maar de sfeer is plots toch een heel pak grimmiger geworden. Alsof plots een ijzige wind door de jazzkroeg waait.

Neem bijvoorbeeld openingsnummer The Wire. De slepende beat bevat enkele trage, onheilspellende strijkersakkoorden, die daarna openbarsten op commando van de droeve trompetklanken van Bart Maris.

Le Désir de l’Autre wordt dan weer op gang getrokken door een verwrongen blazerssectie, bovenop een trage cello met dito breakbeat, en geeft je oren geen moment rust. Om de haverklap duikt een klein, nieuw elementje op dat om je aandacht vraagt. En vanuit het donkere en duistere komt een schaarse maar hemelse vocal-sample de haren in je nek rechtzetten. Wie een voorproefje wil, kan dit nummer gewoon van de Briskey-site plukken, al dan niet met bijhorende videoclip die mooi aansluit bij de foto’s die Libelia De Splenter voor de cd-hoes maakte.

Lost City is een Twin Peaks-achtige slepende jazz die een beetje aan Angelo Badalamenti of Barry Adamson herinnert. Zelfs de percussie op Ossessione klinkt alsof ze door Adamson persoonlijk werd ingespeeld. Dit is meteen ook een van de weinige nummers die van zang werden voorzien.

Maar de schaarse vocale momenten op deze cd zijn er dan wel telkens pal op. Dorona Alberti kreunt en kirt in je oor als een duivelse verleidster die op je zielenheil uit is, en ook de uiterst ingesponnen klankkleur van L’Amour Fou maken dat je naar de haast onverstaanbare woorden blijft luisteren, al was het maar om te blijven genieten van het magnifieke blazerswerk.

Lady Linn maakt tot slot haar opwachting in Wait For The Ride, meteen ook de enige reguliere song op de hele cd.

'Before-During-After' is geen eenvoudig cd‘tje. De gelaagdheid van dit album maakt dat je er nog lang nieuwe elementen in zal vinden. Briskey stelt ons voor een uitdaging die we graag aangaan; vooral ‘s nachts, op de autoradio, als we doorheen een klein, vaal verlicht steegje rijden.