Broken Glass Heroes - Grandchildren Of The Revolution
Loud Tongues / PIAS
Je hoeft de cv's van Pascal Deweze (Metal Molly, Sukilove) en Tim Vanhamel (Millionaire, Eat Lions) maar vluchtig te bekijken om te weten dat de recente Belgische rockscene er zonder hen heel wat grauwer uit had gezien. Met hun popproject Broken Glass Heroes en debuut 'Grandchildren Of The Revolution' voegt het tweetal opnieuw een onmisbaar stuk toe aan de mozaïek.
Bijna hadden we "retropop" geschreven, ware het niet dat de invloeden op 'Grandchildren Of The Revolution' niet terug te brengen zijn tot één genre, zelfs niet tot één periode. Deweze zegt daarover in de perstekst: "...ik [heb] ook niet het gevoel dat het een pastiche geworden is: we hebben het wiel niet moeten heruitvinden maar we hebben er wel ons eigen type velg opgezet." De nagel op de kop!
Hoewel, als I Won't Be Much Longer geen pastiche is, dan zijn er geen zekerheden meer in het leven. Maar de song is zo hilarisch en hyperrealistisch in de manier waarop de truckerscountry nieuw leven wordt ingeblazen, dat het woord "pastiche" geen negatieve connotatie meer behoeft. Het is meteen de laatste keer dat Broken Glass Heroes met de vlam in de pijp door de Brennerpas scheurt. I Don't Need A Woman is nog wel een sterk staaltje countryrock, maar van een heel ander allooi. Mooi is trouwens hoe het verhaal van een vrijgevochten misogyn contrasteert met de jammerklacht over de eenzame dagen na een stukgelopen relatie in Billboards.
De gitaar die na de woorden "and suddenly she's gone" erg toepasselijk voor kortsluiting zorgt, biedt maar één voorbeeld uit een hele rist bevlogen gitaarpassages. Het betoverende These Grounds - schatplichtig aan Crosby, Stills en Nash en de softrock van America - wordt getooid met een solo zoals enkel Neil Young er in het predigitale tijdperk uit zijn "Old Black" wist te persen. De tegen elkaar opbiedende gitaren in de solo van single Let's Not Fall Apart zijn zo nodig nóg verrassender.
Het is pas vanaf dat nummer, het vierde op de plaat, dat je helemaal wordt meegesleurd in de maalstroom van 'Grandchildren Of The Revolution'. De beste nummers hoeven ook niet helemaal vooraan te staan. En dat wist de band, die het album door These Grounds laat afsluiten, blijkbaar ook.
De powerballad Oh My Love had een solohit voor Sir Paul kunnen zijn. Winter Of Love is het soort boogierocker waarover Rick Parfitt en Francis Rossi al jaren ijldromen beleven. U Becomes U is perfect uitgevoerde neopsychedelica. In de sound en de koortjes horen we ook meer dan eens The Beach Boys. We zouden zo nog even door kunnen gaan.
De wat overbodige hidden track en de bevreemdende sample van een Nederlandstalige radiostem kunnen de pret niet drukken. Broken Glass Heroes gaat met 'Grandchildren Of The Revolution' meer potten breken dan glas.