Bruce Bherman - The Nashville Sessions

AKR Recording

Voor zijn negende langspeler trok Bruce Bherman naar Nashville en schotelde een reeks topmuzikanten een selectie van zijn (bestaande) nummers voor.

Hij heeft een zwak voor akoestische gitaren (en hoedjes), maar op 'The Nashville Sessions' zijn het toch de elektrische exemplaren, die de bovenhand krijgen. Bruce Bherman heeft nogal wat connecties in de legendarische stad, die Nashville is. Die connecties dateren onder meer van toen hij voor 'Untagged Friends' de stad onveilig maakte.

Trouwens, we dachten al dat we dat openingsnummer ergens van kenden. En inderdaad: Absynthe is een herwerking van de (bijna) gelijknamige song op de hoger vermelde plaat. Het toont meteen aan hoe de man sindsdien gegroeid is. De tegenstelling is levensgroot. De McCrary-soulstemmen glijden vlotjes je oren in en de gitaar van WoWo Spaens blijft je het hele nummer lang achtervolgen. Zowel die zoete vocalen als de jagende gitaren blijven trouwens aanwezig in Clap, aangevuld met een naarstig behamerde piano.

De andere songs zijn dus ook herwerkingen van eerder materiaal. En hoe vaker je songs als Tinseltown of het van de zwoele, jazzy gitaar van Andy Reiss voorziene Light hoort, hoe beter je dat alles gaat vinden. De songs omwikkelen je muzikale hart met ragfijne tentakels om zich daar te verankeren. Nog steeds zijn we geen fan van die stem, maar op één of andere manier vergeet je dat hier en blijven er enkel nog een serie prachtliedjes over.

En Bruce Bherman steekt niet onder stoelen of banken dat hij hierbij werd geholpen door een stel rasmuzikanten. Elk van hen wordt in het cd-boekje uitvoerig voorgesteld in woord en beeld. Dat siert hem en het draagt enkel maar bij tot de kwaliteit van deze plaat. Intrinsiek betekent het uiteraard ook dat hij intussen toch een aardige backcatalogue bij elkaar heeft geschreven.

Ga dus, koop u dit plaatje en geniet van het dromerige Foolish; laat de gitaren u overspoelen in Four en hoor hoe hier Steve Earle in zijn beste rockjaren concurrentie wordt aangedaan; uitgeleide word je gedaan met de heerlijke slow die Green is en geniet daarbij van de hemelse stem van Regina McCrary.

Americana zoals Americana hoort te zijn, maar dan afkomstig van een Belgische Brit (of Britse Belg, zo u wil). 'The Nashville Sessions is een prachtige plaat, die op menige speler nog zal nagloeien. Terecht!