Bruce Springsteen - Wrecking Ball

Columbia Records

Over de nieuwe Springsteen is al veel inkt gevloeid. Als je de Engelstalige media moet geloven, is de Boss op ‘Wrecking Ball’ woedender dan ooit. Die mening werd door alle Nederlandstalige muziekmagazines klakkeloos overgenomen, maar… ze klopt niet. Of toch niet helemaal. De woede van Bruce is niet die van Rage Against The Machine of Henry Rollins. Wat wel klopt, is dat ‘Wrecking Ball’ vol staat met geëngageerde nummers en ja, af en toe drenkt Bruce zijn pen in vitriool, maar muzikaal is het eigenlijk een heel vrolijke plaat geworden.

Wrecking Ball



Single We Take Care Of Our Own kent u al. De strijkers en rollende drums stuwen dit nummer voort en maken het zo wijds als de prairies van Amerika. De tekst zal voor de rest van de plaat als moreel kompas dienen.

Andere hoogtepunten zijn veelvuldig. In Easy Money klinkt Springsteen een pak rauwer en geloof je zijn verontwaardiging tegenover de bankwereld, al is hij zelf multimiljonair. Shackled And Drawn gaat op hetzelfde elan door: cajuninstrumenten, een gospelkoortje en een sprankelend ritme staan in schril contrast met de bittere tekst. Idem dito in Death To My Hometown waarin Springsteen ten oorlog trekt terwijl de marching band een pompend ritme slaat en een schel pijperfluitje laat weerklinken.

Tegenover de uptempo, haast dartele nummers met bittere teksten staan Jack Of All Trades en Rocky Ground. In het eerste bezweert een jongen zijn meisje dat het allemaal wel goed komt, maar de aarzelende piano, de ontroerende blazers en de hartverscheurende gitaarsolo verraden dat de jongeman ijdele hoop koestert. De andere, genoemde track is de meest avontuurlijke van het album en ook de relevantste. Dit nummer heeft alles.

Heel subtiel brengt Springsteen ook ode aan twee legendes. Op het oude Wrecking Ball mag Clarence Clemons over de dood heen zijn tenorsax nog een keer laten horen en in We Are Alive zit een heel slimme sample van Ring Of Fire (Johnny Cash).

Na één luisterbeurt was het al duidelijk. Deze plaat is een instant klassieker. ‘Wrecking Ball’ kon op geen enkel ander tijdstip kon gemaakt worden als nu en The Boss respecteerde de muzikale geplogenheden van deze tijd. Hij mengt diverse stijlen (waaronder zelfs rap) en gebruikt samples. Iets wat toch echt niet evident is voor een klassiek songwriter als Springsteen. Evident of niet, hij slaagt erin om deze ingrediënten toe te voegen zonder zichzelf te verliezen. Zowel voor de man zelf als voor de muziek in het algemeen is dit een mijlpaal.

5 maart 2012
Marc Alenus