Bryan Ferry - Avonmore

BMG

Zeg Bryan Ferry en wij denken aan stijl en elegantie. Hij is de dandy van de rock en een meester in het waardig ouder worden. Met ‘Avonmore’ heeft hij zijn veertiende soloplaat uit, zijn beste in lange tijd. Eind 2014 moest Ferry verstek laten gaan voor zijn show in de Ancienne Belgique, maar ondertussen is een nieuwe datum geprikt: 29 september.

‘Avonmore’ bevat geen drastische koerswijzigingen ondanks de indrukwekkende gastenlijst. Ferry kon rekenen op de hulp van Johnny Marr en Nile Rodgers (van Chic en werk voor onder meer David Bowie en Daft Punk) en ook Flea, Mark Knopfler, Ronnie Spector van The Ronettes en Marcus Miller, die nog bas speelde bij Miles Davis en Herbie Hancock, nemen minstens één gastenrol voor hun rekening. Het zegt veel over hoe gerespecteerd en geliefd Bryan Ferry in muzikale kringen is.

Die krans aan gasten is bescheiden genoeg om zich ten dienste te stellen van de nummers. Bryan Ferry blijft als dusdanig herkenbaar en ook de geest van Roxy Music blijft door de nummers waaien. In openers Loop De Li en Midnight Train lopen de funky gitaarriedeltjes van Marr en Rodgers (die beiden gitaar spelen) in de kijker, maar ze blijven de song dienen. Het blijft hem trouwens in de details zitten, want het is de subtiele saxofoon van Richard White, die Loop De Li af maakt.

En die dienstbaarheid blijft duren. Flea is één van de drie bassisten op de titeltrack. Ronnie Spector is één van de backingvocalisten op One Night Stand en Mark Knopfler is duidelijk, maar subtiel aanwezig op Lost en op Soldier Of Fortune, een nummer waarvoor Johnny Marr mee in de pen is gekropen, maar dat een Dire Straits-feel krijgt door de gitaar van Knopfler.

“I’m a soldier of fortune / an ambassador of pain”, klinkt het in de openingsregel van Soldier Of Fortune en dat sluit prachtig aan bij de melancholie verderop de plaat als Ferry in A Special Kind Of Guy smeekt om liefde of als hij in Lost heel dicht bij het Roxy Music van Avalon komt.  

Het mooiste streepje melancholie zit achteraan in de vorm van Johnny And Mary. Deze cover van de klassieker van Robert Palmer (die eerder ook al op ‘It’s Album Time’ van Todd Terje stond) vat het nummer sterker dan ooit tevoren. “Johnny’s always running around trying to find certainty / He needs all the world to confirm that he ain’t lonely”, klinkt daardoor pijnlijker dan ooit tevoren.

Elders mogen gewoon weer alle remmen los. Bryan Ferry wordt zeventig dit jaar en toch zit een nummer als Driving Me Wild hem beter om het lijf dan het potsierlijke Sex van Lenny Kravitz op zijn vijftigste. Ook bij een nummer als One Night Stand denk je nooit: “Moet dat nu echt?”

‘Avonmore’ is geen plaat waar je bij achterover valt van verbazing, maar het belang van voortdurende degelijkheid wordt schromelijk onderschat. Bryan Ferry is voortdurende degelijkheid. Een vakman in de allerbeste betekenis van het woord.

Bryan Ferry speelt op dinsdag 29 september 2015 in de Ancienne Belgique.