Buffalo Tom - Quiet And Peace

V2

Vorig jaar vierden de kerels van Buffalo Tom de vijfentwintigste verjaardag van topplaat ‘Let Me Come Over’. Hun hoogtepunt hebben ze al even achter zich en veel verandert er aan hun sound ook niet meer, maar plaatjes maken doen ze nog steeds. ‘Quiet And Peace’ is een onderhoudend plaatje dat de jaren negentig even terugbrengt.

 

Buffalo Tom zal voor ons altijd de band zijn van het nummer Summer, waarmee ze in 1995 hoge toppen scheerden in De Afrekening. Het trio ging er even tussenuit (van 1998 tot 2007), maar sinds hun break-up is ‘Quiet And Peace’ toch al hun derde studioalbum, wat het totaal op negen brengt.

‘Quiet And Peace’ begint beresterk met het snedige en aanstekelijke All Be Gone dat zich naast krachtige gitaren ook bedient van een prominent aanwezig Hammondorgel. Ook het daaropvolgende Overtime is meer dan oké. Het contrast met All Be Gone kan echter niet groter zijn. Van powerful naar eerder ingetogen met een heerlijk openbloeiend en bijzonder soulvol refrein. We voelen hier duidelijk de geest hangen van de Counting Crows, wat we later ook ervaren in Slow Down als rustige en stevige passages naadloos in elkaar overvloeien.

In het gevoelige Freckles herkennen we invloeden van The Boss. De song bouwt mooi op en is helemaal op de top van zijn kunnen in het refrein. Het is ook vanaf hier dat de gitaren de hoofdrol overnemen van de piano en het orgel.

CatVMouse is het nummer met het meest catchy refrein dat bijgevolg ook het best blijft hangen. De sterkste song is het zeker niet, maar we hebben al met slechtere oorwurmen rongelopen.    

Dat The Who een bron van inspiratie is kunnen ze overigens niet verstoppen. Enerzijds is er een cover van The Seeker, waar de band op zich niks vernieuwends mee doet, en anderzijds is de invloed van de band ook duidelijk in het ingetogen, maar dwingende Least That We Can Do.

Ook covert Buffalo Tom Only Living Boy In New York van Simon & Garfunkel en wat ze daar mee doen is wel zeer de moeite. Frontman Bill Janovitz neemt samen met dochter Lucy de zang voor zijn rekening en hun stemmen blenden wonderwel. Het nummer wordt bovendien in een goed passend Americana-jasje gegoten.

‘Quiet And Peace’ betekent geen ommekeer in het geluid van Buffalo Tom en op zich hoeft dat ook niet. De band heeft een patent op het betere gitaarrockwerk met ruimte voor melancholie. Het venijn is doorheen de jaren enigszins uit de sound verdwenen waardoor dit een zeer degelijk, maar wellicht ook snel vergeten plaatje zal blijken.

Buffalo Tom speelt op vrijdag 13 juli op de openingsdag van het Cactusfestival in Brugge.