Buscemi - Nite People

Mostiko

Buscemi is terug zonder veel tamtam en dat is misschien wel onterecht. De Limburgse Bollywood swing king levert hier namelijk een straf album af, met zowel rustige strandstoelballads als dansplezier alom. Nite People, of hoe je doelpubliek in de titel te knallen.

De plaat biedt vooral vocaal een meerwaarde, te beginnen met de titeltrack waarin zangeres Assunta Mandaglio het mooie weer mag maken. Met niet meer dan drumgetik en enkele blazers of zacht synthwerk in de verte doet deze opener meteen veel goeds beloven voor het verdere verloop van de plaat. Ook 2 kan als ideale ontstresser tellen. Hier krijgt het regenachtige slagwerk Jo Lemaire in het Frans en enkele zuiderse gitaren boven zich.

En dan komt er een twist in Buscemi's vertrouwde formule. Dubstep mag in het hedendaagse muzieklandschap dan al de plak zwaaien met vaak zeurende vocals tot gevolg, Twisted Lovers weet aan die valkuil te ontsnappen dankzij de fluisterzang van Kyoko Baertsoen. Secrets is dan weer een stevige windstoot uit de drum & basshoek. Luister zelf en oordeel, maar volgens ons weet Swartenbroekx zich hier alweer uitstekend te handhaven.

Beautiful As Sorrow schakelt misschien een versnelling te veel terug, maar It Ain’t right, No, No en Happy Feet maken dat ruimschoots goed. Beide nummers dingen openlijk naar de titel van hoogtepunt. Oldschool boogie swing, een ferme portie electro en de aanstekelijke salsa laat namelijk niemand onbewogen.

Olenoko laat het in diezelfde, meer tropische, lijn nog even afweten (zo raden we mannelijke vocals toch ietwat af bij Buscemi) maar Gipsy Soul is er dan weer wel pal op. Prince-gitaren, bombastische blazers en Lynn Verlayne, enkele ingrediënten die een smakelijk geheel maken.

Heart & Soul Revisited zet dit tweede, dansbare deel van het album naarstig verder. De stevige kickdrum, een aanstekelijke melodie en een joelende Luc Van Acker weten hoe het moet. Het is pas bij Today dat de piano een prominente rol op zich neemt. Dit is laat maar  gelet op het leuke materiaal dat voorafging ook niet té laat.

Zwoeler afsluiten dan met Welcome To The Mile High Club gaat overigens niet. Heerlijk traag dankzij enkele strijkers en een sensuele spanning die er vanaf druipt. Dit zou in wachtkamers, op barbecues en in drukke winkelstraten aller landen afgespeeld moeten worden. De mensen zouden elkaar voor een keertje graag zien. Enorm geslaagde plaat!