Buscemi - Sol Y Suave

Mostiko

Als de zon in het land is, dan is Buscemi nooit ver weg. Zeker nu het WK voetbal in Brazilië voor de deur staat, beloven het meer dan drukke tijden te worden voor de eeuwig gezonnebrilde Limburger. Een beter moment om ‘Sol Y Suave’ uit te brengen kon hij niet gekozen hebben. Het concept is ondertussen bekend en weinig verrassend, maar daar zullen maar weinig mensen hun beklag over doen.

Bezieler Dirk Swartenbroekx draait ondertussen al meer dan vijftien jaar mee en kent de kneepjes van het vak. Hij laat zich inspireren door Zuid-Amerikaanse platen, balkan, jazz, afrobeat en bossa. Giet daar een zacht house- en drum&bass-sausje over en je krijgt een warm dance-/loungeproduct. Maar wel één dat eerder gerijpt heeft aan de Spaanse costa dan in de favelas van Sao Paulo.

Op dit zevende album - de samenwerkingen met Michel Bisceglia en Rocca Granata niet meegerekend - houdt Buscemi zich mooi binnen de lijntjes waarin hij al ettelijke jaren kleurt. In opener A Gozar combineert hij latin met drum&bass. De Engelse MC Bantu hitst de gemoederen op. Dat Buscemi uit de jaren negentig nog een voorliefde voor jungle mee sleurt is duidelijk te merken.

De trein is vertrokken. In Goin' Worldwide gaat een jazzensemble in zee met een diepe technobeat en hoe This Is Bossa Nova, mee geschreven door Regi Penxten, klinkt hoeven we allicht niet uit te leggen. Nummers als Chelo de Certezas, Il Mondo Attraverso Gli Ochhiali en S Amor zouden aan het einde van de vorige eeuw nog potten gebroken hebben, maar de loungy exoticahouse klinkt nu wel gedateerd. Al zal er altijd wel een markt voor te vinden zijn.

Hier en daar worden kleine vernieuwingen uitgeprobeerd. Ghetto B trekt de global bass-kaart, maar dat Buscemi niet dezelfde achtergrond heeft als Major Lazer is snel te merken. De vele toeters en bellen horen eerder bij een Vlaamse kermis dan bij het leven in een rauwe achterbuurt. Eline De Munck krijgt dan weer een rol toebedeelt in het wat fletse dancenummer Gagarin.

Een beetje fifties doet het meestal ook goed en dus krijgt The Way You Talk To Me een retrogroove mee. Denk maar even terug aan de elektroswingrage van een paar jaar geleden. De titeltrack krijgt dan weer de onvermijdelijke balkankuur opgestoken.

Swartenbroekx kent en weet enorm veel van muziek, maar speelt met ‘Sol Y Suave’ op veilig. Spijtig want tegelijkertijd valt er mondiaal veel boeiende elektronische muziek te ontdekken. Met zijn kunde zou hij avontuurlijkere wegen kunnen bewandelen.