Buurman - Mount Everest
Universal
Beter een goede Buurman dan een verre vriend. Het spreekwoord is ook in de muziek van toepassing. In de zee aan cd’s die de redactie overspoelen, is het eentje van bij ons die in stijl komt bovendrijven: ‘Mount Everest’ van Buurman. Amper twee jaar na hun fantastische debuutplaat ‘Rocky Komt Altijd Terug’ gooien de Limburgers opnieuw hoge ogen.
Na dertig seconden dachten we even een verkeerd schijfje opgelegd te hebben. Een grootse, breed uitwaaierende intro leek op een nieuwe song van U2 te wijzen. Het ging echter wel degelijk om opener In Godsnaam. Een binnenkomer om U tegen te zeggen. Meteen wordt een deel van de torenhoge verwachtingen inlost. De lat lag nu eenmaal hoog voor het Limburgse vijftal. Dat kan ook moeilijk anders na een debuutplaat waarvan wij schreven dat het er eentje was om gekoesterd te worden door elke Vlaamse muziekliefhebber.
Buurman trekt die goede lijn door, ook al klinkt de muziek heel anders, zoals al af te leiden was uit de eerste single Mount Everest. Het sfeervolle is gebleven en waar Geert Verdickt en kompanen ons vorige keer meenamen op roadtrip met de lichtverroeste, zwarte Datsun, tronen ze ons nu mee op al even sfeervolle uitjes naar de Mount Everest, London Stansted en Casablanca. Vooral het melancholische London Stansted is net als de opener weer een indrukwekkende song van een in de Nederlandstalige muziek ongeziene grandeur.
Naast al die grote gebaren is er gelukkig ook ruimte voor intiemere songs en dus de afwisseling die broodnodig is om een plaat boeiend te houden. Vooral Zweef en Tot De Zon Weer Voor U Schijnt halen op het juiste moment even de voet van het gaspedaal van de op toerental draaiende Limburgse Datsun. De voordien zo rijkelijk gebruikte instrumenten blijven in deze nummers even op stal om plaats te ruimen voor respectievelijk een gitaar en een piano.
Voor ‘Mount Everest’ kregen de Limburgers muzikale hulp van grootheden als Tom Van Laere en Lars Van Bambost, de Noordkaapgitaarvirtuoos die eindelijk nog een keer boven water komt. Hoewel zij zeker geen slecht werk leveren, moeten Buurmans eigen composities er zeker niet voor onderdoen. Zo vinden we Sommige Mensen (muziek van Van Bambost) een sterke stamper, maar het ingetogen en tekstueel herkenbare Rockster (over Sally-Jane die droomde van een toekomst als rockster) bekoort ons toch nog net dat tikkeltje meer.
Conclusie: ook Buurmans tweede album is een pareltje. Voor hun eerste examen slaagden ze cum laude en nu is er met ‘Mount Everest’ de bevestiging: Buurman is een blijver. Een waaraan we nog héél veel plezier gaan beleven.
29 november 2010
Bjorn Borgt
