Buzzcocks - Buzzcocks: 30

Cooking Vinyl

Buzzcocks doet ons steevast terugdenken aan de tijd dat je nog cassettes maakte voor vrienden. Er was altijd wel iemand die punknummers ertussen schoof met een dikke knipoog: "Luister hier maar eens naar". Ever Falling In Love (with someone you shouldn't have) was een absolute topper en ging de hele school rond. Pas later ontdekten we de andere Buzzcocksnummers, maar toen was onze sympathie al opgewekt. Nu brengen ze een verjaardagsplaat uit ter ere van hun dertigjarig bestaan.

Eerst vreesden we bij 'Buzzcocks: 30' het ergste. Het had ons niet verbaasd als de oude rakkers van weleer nog eens een live-plaat uitbrachten om de koe dood te melken. Ze zouden niet de eersten zijn. 'Buzzcocks: 30' is de weergave van een optreden in Londen tijdens hun 30ste verjaardagstournee en meestal hebben we het niet zo voor verjaardagstournees. Maar men mag nooit iemand veroordelen zonder  harde bewijzen. Openingsnummer You Tear Me Up begint met een beetje geschreeuw van het publiek, een korte aankondiging van het nummer en dan een aanval op de drums. Bewijsstuk één, eerwaarde: de mannen kunnen nog steeds spelen. Bewijsstuk twee: onmogelijk maar waar, de stem van Pete Shelley is er niet ouder op geworden. De teksten brengen ons nog steeds aan het lachen, al is het de bedoeling niet. Wij krijgen al een slecht humeur omdat we deze tour gemist hebben.

Maar liefst 28 nummers telt deze plaat. "Wordt dat niet vervelend?" is de voorspelbare vraag van de jury. Zelf zijn over het algemeen snel verveeld: we kennen heel wat platen die dubbel zo goed zouden zijn als ze tot de helft werden ingekort. Maar in dit geval kunnen we alleen maar blij zijn met een lange plaat, het steekt eigenlijk nergens tegen. Bij elk nummer krijgen we meer respect voor deze mannen uit Manchester. De ongelooflijke energie, onvermoeibare drums en gitaren, de enthousiaste stem, ... Lang geleden dat we nog eens een groep hoorden die eerlijk haar eigen zin doet, zonder veel toegevingen. De samenzang is trouwens heerlijk, luister bijvoorbeeld nog eens naar Isolation. Buzzcocks hebben twee goede zangers in de rangen, dat is duidelijk.

Op één of andere manier ligt deze plaat voor ons écht in het verlengde van de punkgeest. Het is geen platte tournee geworden waarvan iedereen weet dat het om de poen gaat. Deze jongens staan garant voor sterke nummers zonder overgeproducet geluid en een one-two-three-four attitude die ze pikten van the Ramones. Wat er in de luttele seconden tussen de nummers geschreeuwd wordt is onverstaanbaar, meestal gaat het om de titel van het aankomende nummer. Je ruikt bijna het zweet in de zaal en op het podium.

Publiekslieveling Ever Falling In Love (with someone you shouldn't have) ontbreekt gelukkig niet op dit verjaardagsalbum. Het laat alle covers die er ooit van gemaakt werden vér achter zich. Lekker snel, opnieuw die geweldige samenzang en een pittige gitaar. Dit is trouwens het 26ste nummer op de plaat, maar wat een energie! Tijdens de voorlaatste song Harmony In My Head mag het publiek nog eens mee door de micro schreeuwen en dan maakt de laatste Orgasm Addict het geheel af. Tijdens het volgende 30-jarigen feestje waar wij heen moeten, wordt dit verplichte kost. Petje af.