Cage The Elephant - Thank You Happy Birthday

Relentless

Wat moet er komen van jonge gasten uit een boerengat in Kentucky waar je de keuze hebt tussen de plaatselijke hitparadezender en de classic rockzender om je referenties op te bouwen? Niet veel goeds, hoort u ons al denken? Juist! Maar er zijn uitzonderingen. Al geven de broers Matthew en Brad Shultz van Cage The Elephant eerlijk toe dat hun ogen pas open gingen toen ze de wereld introkken. Het verschil met hun debuutplaat is dan ook groot.

‘Thank You, Happy Birthday’ is een pak venijniger, ruwer en scherper dan zijn voorganger. Cage The Elephant beheerst een rechttoe rechtaanmentaliteit in de songs, zorgt voor verrassende afwisseling en zanger Matthew komt eindelijk uit zijn pijp.

Op het eerste album probeerde hij er naar eigen zeggen iets te veel een Bob Dylan-achtige rapstijl op na te houden. Dat geneuzel laat hij nu grotendeels vallen, dit keer horen we hem krijsen, grommen en schreeuwen. En dat werkt geweldig.

Single Shake Me Down liet het ons anders eerst niet geloven. Goeie hapklare poprock die er als gebakken cakejes in gaat, maar waarvan je na eentje ook al meteen vol zit. In thuisland Amerika scheert het alvast hoge toppen.

Gelukkig wordt er op ‘Thank You, Happy Birthday’ niet al te kwistig mee gedaan. Al gaat ook Around My Head nog dezelfde richting uit en wordt Aberdeen op het nippertje gered door de vulkaanuitbarsting die voor het nodige gekletter zorgt.

Wie houdt van dat gekletter, zal zich kostelijk amuseren. In Indie Kidz komt Cage The Elephant gevaarlijk gemeen uit de hoek. Of wat dacht u van Sell Yourself? Ons behangpapier valt erbij van onze muren. Sabertooth Tiger vliegt ons dan weer als een hondsdol beest naar de keel. Het zijn drie nummers waarmee de band zonder moeite weet te overtuigen en waarmee ze ook voor zichzelf al meteen de lat hoog genoeg leggen.

Van een ander kaliber, maar in onze oren even overtuigend, zijn Rubber Ball en Flow. De eerstgenoemde zorgt voor een mooie break in het album tussen al het gitaargekrijs en doet denken aan wiegenliedjes van My Morning Jacket. Ook een verrassing is afsluiter Flow, waarin MGMT en Low samen lijken te performen. Het cliché van de ruwe bolster blijkt hier nog maar eens bewezen te worden.

Cage The Elephant zet een plaatje neer waarmee ze ongetwijfeld verder zullen raken dan Kentucky Summer Rock alleen. Hier en daar houden we onze oogjes even dicht, maar dan dromen we al van festivalweides die in lichterlaaie staan. Het wordt ongetwijfeld een mooie zomer.

Cage The Elephant speelt op 15 juni in de Brusselse AB.