Cass McCombs - A Folk Set Apart

Domino

Cass McCombs is geen doordeweeks artiest. Hij doet de dingen op zijn geheel eigen manier, wars van hypes en trends. En als zo iemand dan zijn 'Rarities, B-sides & Space Junk, etc.', zoals de ondertitel van deze compilatie luidt, gaat verzamelen, krijg je een ratjetoe van ongezonde gekheid, humor en - jawel - ook muziek.

De songs zijn niet allemaal zomaar liggenblijvertjes. Ze komen van allerlei bronnen zoals split singles die bij concerten werden verkocht en uit andere, eerder onduidelijke vergeetputten. Die singles werden dan uitgegeven door labels allerhande aan beide kanten van de grote plas, maar werden nu dus, gezien een groot deel hiervan niet meer te verkrijgen is, verzameld door Domino.

Het levert een vreemde, weinig samenhangende - logisch misschien - verzameling songs op. Songs, die zeker niet allemaal het onthouden en/of opdiepen waard zijn. Maar dat betekent nog niet dat dit een overbodige plaat is; zeker niet voor wie deze vreemde Amerikaan een beetje volgt.

Her en der druipt de DIY-punkattitude ervanaf. Neem nu een song als A Y D, die aan alle kanten rammelt en schudt, maar het hapt wel heerlijk weg. En zo staan er nog een paar vooraan dit plaatje. Oatmeal bijvoorbeeld, of Poet's Day en het aan seventiesrock refererende An Other. In dat laatste nummer lijk McCombs ook op een wat afgeknepen manier te zingen, maar het past wel in het plaatje.

Daartegenover staan dan de meer ingetogen songs als het politiek geïnspireerde Bradley Manning, over de klokkenluider in het Amerikaanse leger. Het nummer zou zo van Neil Young kunnen zijn, nog zo iemand die geen blad voor de mond neemt. Het leverde intussen wel een pracht van een song op.

En er is nog meer. Want McCombs werkte voor heel wat van deze songs samen met andere artiesten. Zo duikt gitarist Chris Cohen op in het al eerder genoemde Poet's Day en zijn er nog wel wat muzikanten die hun medewerking verleende voor één van deze songs. Specifiek denken we dan aan het folky experiment dat Texas heet en samen met Mike Gordon van Phish werd geschreven (en gezongen). Leuk wel, maar het is zeker geen hoogvlieger.

Dat er ook plaats is voor humor staat als een paal boven water. De titel van een vrolijk, instrumentaal niemendalletje als Catacombs Cow Cow Boogie - als dat geen verwijzing is naar zijn eigen naam, weten wij het ook niet meer - zegt al iets en ook de afsluiter The State Will Take Care Of Me staat bol van de ironie. Zeker als je bedenkt wat er de Bradley Manning uit het hoger vermelde liedje is overkomen. Ook muzikaal straalt het een zekere, bluesy ironie af.

Maar om nu te zeggen dat dit een onmisbare plaat is? Nee, zo ver willen wij niet gaan. Er staan zeker enkele pareltjes op, maar wie echt wil kennismaken met het talent van deze Cass McCombs kan zich toch beter zijn meesterwerk ‘Big Wheel And Others’ aanschaffen. De fans zullen zich hiermee waarschijnlijk dan weer niet bedrogen voelen. Daarvoor weegt de kwaliteit van enkele van deze nummers zeker zwaar genoeg door.