Chicks On Speed - Artstravaganza

Chicks On Speed Records

Dé punkmeiden van de elektronische muziek zijn terug van weggeweest. Niet dat Chicks On Speed zo lang uit roulatie bleef. Hun compleet aan ieders aandacht ontsnapte ‘Cutting The Edge’ is nog maar vijf lentes oud. Maar met ‘terug’ bedoelen we vooral dat ze weer verrassen. Hun elektro clash-jasje laten ze liggen en in de plaats komt een zeer geraffineerd pallet elektronica de plak zwaaien. En uiteraard hebben ze hun boodschappen niet thuis gelaten.

Zoals de band ooit het levenslicht zag, als kunstcollectief waarvan muziek een onderdeel was, zo staan ze vandaag nog steeds in het leven. Bij het album horen een film, een app en een installatie die op de Mechelse videokunstenbiennale Contour te zien was. Verder werkten ze samen met artiesten als Yoko Ono, muzikanten en producers als Christopher Just en Phill Speiser en zelfs activist Julian Assange krijgt een rol in het verhaal.

Komt dat alles een coherente plaat ten goede horen we u reeds luidkeels schreeuwen. Wel ja. ‘Artstravaganza’ is een behoorlijk intensieve, maar bijzonder aanstekelijke trip geworden. De meeste songs zitten zowel tekstueel als muzikaal boordevol spielerei, maar houden je tevens stevig in een wurggreep zodat onze aandacht niet snel afglijdt. Zelfs het meer dan twaalf minuten durende Time (Strobe Light) is een killer die je van begin tot eind in de juiste cadans houdt.

Andere, zoals Utopia en Art Dump, hebben niet alleen wat te vertellen. Respectievelijk handelen ze over luxe en decadentie en over het geld dat in vele zakken verdwijnt, behalve die van de artiest. Maar tegelijkertijd zijn het ook enorm dansbare en aanstekelijke nummers die als siroop in je hoofd blijven plakken.

Het tweede deel van de plaat mist spijtig genoeg wat vaart. We horen nog steeds uitstekende songs als Wir Sind Daten, God en Plastic Bag. Maar anderen zoals Peter On Acid en Time Ripples hadden ingekort mogen worden. Ze halen door hun ellenlange aanloop het tempo uit het album. Bovendien zijn nummers als Cycle Hustle en The Never Ending Pursuit Of Happiness overbodig.

Ten slotte is het vooral Christopher Just die als één van de vier producers zijn stempel drukt op ‘Artstravaganza’. Hoe hij zijn machines laat brommen, sputteren en gas geven toont zijn klasse als knoppenman. Oh ja, hun fascinatie voor het Duits is best grappig en aandoenlijk (Kiki Moorse heeft Duitse roots en Melissa Logan en Alex Murray-Leslie studeerden er), maar ze hoeven er ook niet mee te overdrijven. Verder puik werk!