Chris Brown - Graffiti

Sony BMG

Nadat bekendgemaakt werd dat Chris Brown zijn toenmalig lief Rihanna als Afrikaans percussie-instrument had gebruikt, mocht hij vrezen voor zijn muzikale carrière. De publieke opinie en ook de pers keerden zich volledig tegen hem. Het nieuwe album 'Graffiti' kon overzee dan ook slechts op bitter weinig enthousiasme rekenen, al dan niet door de voorgeschiedenis.

De hoes van het album is alvast een lelijk ding. Chris Brown meet zich een Kanye Westimago aan en vergeet daarbij origineel te zijn. Bizar trouwens dat al die jonge rappers plots op de foto willen met een gitaar in de hand. Imagoproblemen? Alvast geen goede voorbode voor wat komen gaat.

De eerste luistersessie is alvast teleurstellend. Na een dik uur luisteren naar Browns gekweel gaat de stereo uit en blijft er niets plakken. Geen speciaal gevoel, geen bijzonderheden en geen opmerkingen. Het album bulkt dus van de mainstream en middelmatigheid. Een tweede, meer aandachtige luistersessie brengt maar een klein beetje soelaas.

Al bij al staan er op het hele album misschien drie nummers die door de (boks)beugel kunnen. Het openingsnummer I Can Transform Ya is een typisch rnb-nummer, waar de nodige pump in zit om het te maken op de dansvloer. Het hoeft dan ook niet te verbazen dat dit het nummer is waar Lil Wayne en Swizz Beatz aan meegewerkt hebben.

Crawl is het enige nummer waarop mijnheer Brown zijn vocale kunnen tentoonspreidt en So Cold is nog een laatste sparteling voor de vis sterft op het droge. De andere nummers zijn weinig origineel, de muziek neemt je niet mee en de samples zijn te elektronisch. Verder maakt Chris Brown te veel gebruik van de autotune en kunnen ook de guestvocals niets meer recht trekken. Op Pass Out weet hij zelfs een sample van Eric Prydz volledig te molesteren. Rihanna is dus niet zijn enige slachtoffer.

De trage liefdesballads zijn een ware verschrikking. Ten eerste omdat ze beperkt blijven tot machoteksten en ten tweede omdat ze - mede door zijn escapades - alle geloofwaardigheid missen. En dat nasale geluid van de man gaat na enkele minuten ook al tegen steken.

Chris Brown beweert zelf dat verschillende ketens zijn album boycotten en dat de resultaten daarom wat tegenvallen. Wat hij echter niet inziet is dat het album weinig voorstelt en zich nergens kan meten met zijn voorgangers.