Chris Coco - Freedom Street

Melodica Recordings

Voor ons zal Chris Coco altijd onlosmakelijk met Ibiza verbonden blijven. Wie vertrouwd is met zijn werk verklaart ons nu stante pede voor gek. Maar onze eerste kennismaking met Coco kwam er dan ook dankzij zijn ‘Ibiza By Day’-compilatie voor het Britse Muzik magazine. Geef toe, nummers van To Rococo Rot, Schneider TM en Manitoba link je niet meteen aan Ibiza. Vandaar dat die eerste impressie toen zo’n indruk maakte.

Maar toch heeft Chris Coco een duidelijke connectie met dance muziek. Als deejay, radiomaker (samen met Rob Da Bank) en muziekjournalist (voor het befaamde DJ Magazine) werkt hij mee aan de explosie aan dancemuziek sinds de jaren negentig. Later legt hij zich toe op chill out, balearic en elektronica. Dat de man een muzikale veelvraat is mag wel duidelijk zijn. Ook op ‘Freedom Street’ vind je een brede waaier aan elektronische muziek terug.

Openen doet het album met de reggaegetinte stem van Andrew Docherty op Word. Het roept beelden op van festivalgangers die rustig chillen op een zonovergoten weide. Je ziet zelfs de blazers blinken. Dit is zondagse zomermuziek pur sang.

Letter From Erika baadt dan weer in zachte elektronica, afgewerkt met de lieflijke stem van Dan Rowe en een typemachine.

Een goed lounge-album - mogen we die term nog gebruiken zonder de muziek oneer aan te doen? - kan niet zonder een scheut bossa (Holiday, Astrud Gilberto is niet ver weg), een vleugje dub (Down To The Sea) en een weekhartige pianoriedel (Elton Dub). Maar Chris Coco toont zich hier meester en vervalt nooit in clichés. Hij brengt het allemaal dankzij een piekfijne productie met veel verve en overtuiging.

Zelfs wanneer My Desire een beetje afgekeken lijkt van Air en ook de trombone in St James Grove een heel herkenbaar wijsje blaast kunnen we niet anders dan stellen dat de muziek ons beklijft. Het volledige ‘Freedom Street’ boeit van begin tot eind en werd tot in de puntjes afgewerkt. Mocht dit de werkelijke soundtrack van Ibiza zijn, we zouden er elk jaar zitten.