Chris Cornell - Scream

Mosley Music

“Timbaland?” Zoonlief fronst zijn wenkbrauwen als hij de sticker op de cd van Chris Cornell op het bureau in de gaten krijgt. Hij is het niet gewoon om daar namen tegen te komen die hij herkent. Weet hij veel dat Cornell ooit fantastische dingen heeft gedaan met bands als Temple Of The Dog en Soundgarden. En ‘Scream’, zijn nieuwste cd, ligt niet echt in het verlengde van dat werk. Hij komt zelfs niet in de buurt van zijn vroegere solowerk.

Ooit zette muziekkrant Oor Chris Cornell in zijn lijst met vijftig beste mannelijke vocalisten ooit. Dat was waarschijnlijk terecht. De voormalige frontman van hoger vermelde bands (later ook nog van Audioslave) weet alleen met zijn stem de nodige al dan niet gevoelige snaren te raken. En op Pukkelpop liet hij enkele jaren geleden zien dat hij het nog steeds niet verleerd is.

Voor ‘Scream’ ging de man dus in zee met topproducer Timbaland. Het resultaat heeft u misschien al op MTV zien voorbijkomen in de vorm van eerste single en opener van de plaat Part Of Me. Het wordt meteen duidelijk dat de afbeelding van Cornell die een gitaar stukslaat op de cd niet lukraak is gekozen. Al vanaf de eerste tonen blijkt de gitaar (grotendeels) vervangen te zijn door synths. De plastic blazers waarmee Part Of Me worden ingezet, zijn dan ook tekenend voor de rest van het album.

En het wordt er met de volgende nummers niet echt beter op. In die mate zelfs dat het steeds opnieuw een marteling is om de hele rit uit te zitten en de cd dus eerder in stukjes tot ons komt. De verleiding is met andere woorden erg groot om dit onding dezelfde weg te laten opgaan als de stukgeslagen gitaren op de achterkant van de cover.

Let wel: ook wij betrappen ons er wel eens op om een nummer van Justin Timberlake mee te neuriën, waarna we dan jachtig om ons heen kijken of niemand ons gezien heeft. Maar die nummers hebben uiteindelijk toch meer inhoud dan wat hier tentoon wordt gespreid. Steeds opnieuw word je om de oren geslagen met saaie productietrucjes en vooral ongeïnspireerde songs. Ook naar die machtige stem moet je trouwens zoeken tussen de kleffe geluidjes.

Misschien overleeft dit schijfje nog enkele weken op de kamer van zoonlief, waarna het gedoemd is om te verdwijnen in één of ander donker hoekje, waaruit het nooit meer zal worden opgediept. Geen mens die daar een traan om zal laten.