Chromeo - Fancy Footwork

V2

Maar bestaat dat wel, foute muziek? Als het je lijf in beweging krijgt of je op een of andere manier raakt, kan muziek gewoon niet fout zitten. En dat (surprise, surprise !!) geldt dus ook voor het nieuwe album van Chromeo, dat onder de naam ‘Fancy Footwork’ op de argeloze muziekliefhebbers wordt losgelaten. Buurtje-leen spelen is al lang niets nieuws meer. Schaamteloos worden riffs, ritmes en andere rhymes gepikt van al dan niet teloor gegane muzikale helden. Dat daar niets mis mee is - Iedereen doet het, waarom zij dan niet? - hoeven wij u niet meer uit te leggen.  Bovendien doet Chromeo het met stijl en klinkt het resultaat erg aantrekkelijk en vooral erg dansbaar. Dat Tiga bij de productie een handje heeft toegestoken, heeft daar vast wel iets mee te maken, al valt er niets af te dingen op de kwaliteiten van de Canadezen. Met Intro wordt de party ingezet. En meteen vraagt de(ze) luisteraar zich af waar hij dat al gehoord heeft.  Voor je het weet – dat heb je nu eenmaal met intro’s - zit je al volop in nieuwe single Tenderoni. En daar zijn de eighties helemaal terug. Zijn het de plastic synthesizers, de Giorgio-Moroder-bas of die disco-drums? Opnieuw is er dat gevoel van herkenning dat de al wat ouderen onder ons terugvoert naar “betere” tijden. Het album gaat niet vervelen. Er zit voldoende afwisseling in de suikerzoete pop en kauwgombellen als My Girl Is Calling Me (A Liar) of Momma’s Boy blijven ongemeen lang heel. En als ze uiteindelijk toch uiteenspatten, is de volgende versnapering al een aanval op uw tanden aan het voorbereiden. Eerlijk is eerlijk, naar het einde toe (maar dan zitten we al op drie nummers van het einde) is de nieuwigheid er wel af. Dat neemt echter niet weg dat dit wel degelijk een goede plaat is, een plaat die past bij een feestelijke zwoele zomer, maar ook in de winter kan zorgen voor enige verwarming. Van Duran Duran werd indertijd ook gezegd dat ze niet meer dan luchtbellen produceerden, maar nu nog kent iedereen die groep en hun verzamelaar ging nog niet zo lang geleden vlot over de toonbank. Muzikaal zit Chromeo op dezelfde golflengte, al neigt de laatste groep meer naar de dansvloer. Jammer genoeg zal Chromeo nooit het promotie-apparaat achter zich krijgen dat Duran Duran destijds achter zich had. Maar op eigen benen redden zij het vast ook wel, en gelukkig maar.