Circle Bros - Rust
Three:four Records
Een plaat die over rust gaat, hoe heerlijk is dat? Het eenmansproject Circle Bros ofte Wim Lecluyse is al een twee decennia bezig met abstracte elektronica, gefilterd uit slaapkamer- en veldopnamen. Met deze ep, die jarenlang heeft moeten rijpen, verzamelt de klankfetisjist acht minimalistische promenades, die genoeg pit hebben om tot een intrigerende speurtocht te leiden.
Het is toch altijd een beetje wennen aan zo’n opeengestapelde collage van geluiden. De nogal compacte, zweverige en dromerige composities die Circle Bros hier voorstelt, nodigen immers aanvankelijk heel erg uit om op zoek te gaan naar de feitelijke bronnen, iets wat leidt tot termen als draailier, metaalpercussie, narrenbelletjes of in de microgolf opgesloten muizen. Maar daar gaat het hem dus helemaal niet om. De boodschap van Lecluyse is juist om het hoofd leeg te maken en de achterliggende rust te vinden, te laten gebeuren wat komt en te genieten waar mogelijk.
Inderdaad, waar mogelijk. Want esthetische of melodieuze regeltjes worden niet altijd netjes gevolgd. Grondstoffen als piano, gitaar of metalofoon zorgen voor een basisprincipe dat met ruis, piepklanken of krakende echo wordt getransformeerd. De idee van een songbasis wordt dus wel gesuggereerd, maar verder gaat het niet. Daarmee balanceert Circle Bros op de rand tussen abstracte muziek, ambient en neoklassieke impressies, soms instrumentaal herkenbaar, maar vaak erg mechanisch.
Verder goochelt de purist voortdurend met zoem-, piep-, galm- en echogeluiden die het geheel extra bemoeilijken en hanteert ‘Rust’ een “less is more”-principe door ingrediënten weg te gommen of af te vlakken. Zo kom je zowel uit op een tochtige, diep hobbelende twee minutenimpressie (Bath) als de bijna negen durende opener Incurance Policies: een erg industriële, pulserende dronetrack die handelt over een langdurige burnout.
Wat opvalt, is dat een wat meer extraverte A-kant een tegengewicht krijgt van een B-kant waarin de rust zich weerspiegelt in een konkelfoezend, getroebleerd minimalisme. Mysterieuze fluisteringen, een metalige snaarecho, een overstuurde piep en veel winderigheid (niet figuurlijk aub) zorgt voor een nihilisme van sfeerdetails. Secuur, wazig, rommelig: de subtiele queeste naar geluid is een permanente evenwichtsoefening tussen experiment en harmonie, mens en machine, veldopnamen en studiomanipulaties … opzet en toeval.
We het nog niet begrepen had: dit elektronisch doe-het-zelfexperiment leidt tot een vorm van bizarre ambient die door een erg select publiek kan opgepikt en gesmaakt worden. In al zijn ogenschijnlijke eenvoud, weigert ‘Rust’ echter zijn volledige geheimen prijs te geven. Circle Bros geeft zijn eigenwijze avontuur door en daagt uit tot een persoonlijke invulling, keer op keer. Voorzichtig en in mate mee om te springen!