clipping. - CLPPNG

Sub Pop Records

“It’s clipping, bitch!”, verwelkomde Daveed Diggs ons vorig jaar nog op clippings eerste album, ‘Midcity’, waarna zijn acapella-raps onze oren aan honderdtwintig kilometer per uur aan flarden schoten. Samen met producers Jonathan Snipes en William Hutson leverde hij een fascinerend album af, dat de brug sloeg tussen noise en hiphop. Bovendien leverde het hen een platencontract op bij Sub Pop.

Net zoals dat andere groepje dat bij Sub Pop zit, Shabazz Palaces, verlegt clipping. (zonder hoofdletter, met puntje!) naarstig de grenzen van de hiphop. Denk verder aan Death Grips of Young Fathers, die onlangs nog hun debuutalbum uitbrachten.

Openen doet clipping. opnieuw met een duizelingwekkend snel gerapte intro. Diggs spuit dan wel teksten die hevig beïnvloed zijn door de West Coast-gangsterrap, hij beschrijft de money, weed and bitches-levensstijl op een donkerdere manier. En dan, toch nog: “It’s clipping,bitch!”.

Body & Blood gaat over een soort clubversie van de femme fatale. En dat mag je letterlijk nemen: haar slachtoffers komen er niet levend vanaf. We wanen onszelf in een bad trip dankzij angstige, opgefokte halftime hardcore-beats.

Work Work is een logische keuze als eerste single van het album. Heerlijke beat. De glasachtige geluiden, verstrengeld in complexe ritmes, passen perfect bij de donkere? maar catchy bas. Beste nummer van de plaat.

Summertime vertrekt van een klassieke hip-hopdrumbeat en eindigt met een ingenieus samenspel van bass en bleeps. Voor wie ondertussen smacht naar iets dat een melodie kan genoemd worden, is er de saxofoonsolo in Taking Off, die de dreigende noisebeat meesterlijk ontlaadt. De hook van Tonight maakt van het middelmatige nummer een misbaksel. Spijtig. Moest dit echt op de plaat?

Op Dream fluistert Diggs ons in slaap met Biggie’s woorden (“It was all a dream”). We worden wakker van het alarm dat Get Up is, een nummer dat trouwens volledig rond die ene sample is opgebouwd. Wanneer Mariel Jaconda, één van de zes features, haar mond opendoet en wij onze ogen dicht, zien we zowaar Beyoncé.

Het trio blijft nieuwe invalshoeken vinden. Op Inside Out horen we dubinvloeden, Story 2 is - wat had u gedacht - verhalend en op Dominoes haalt clipping. er zowaar een kinderkoor bij. Door de harde sound is ‘CLPPNG’ misschien niet voor iedereen bestemd. Maar dat er op het album verdomd interessante dingen gaande zijn, zal geen weldenkend mens ontkennen. Wanneer komt nummer drie, heren?

Kasper Cornelus