CocoRosie - Tales Of A Grass Widow

City Slang

Alsof ze zijn weggelopen uit een freakshow, zo doen de zusjes Casady zich voor. Hun kronkelende muziek, de creepy visuals tijdens optredens en de verwilderde indruk creëren een totaalconcept waar we ons toch maar al te graag laten inglijden. Met 'Tales Of A Grass Widow' staat album vijf op de teller voor CocoRosie. Sceptici blijven beter weg, fans kunnen zich gerust even zetten.

Tales Of A Grass Widow



Met een verwelkomingsmuziekdoos opent After The Afterlife al bij al luchtig het freakshowsprookje. In Tears For Animals verruilen de zusjes de piano voor een kalme grimebeat, waarop Antony (van The Johnsons) een glansrijke bijdrage levert. Als u het ons vroeg, zouden we geen geschikter iemand kunnen bedenken. Ook in de druilerige afsluiter Poison komt hij trouwens nog eens terug.

Helaas is de energie dan al even op. Ietwat gemakkelijk - nood aan creativiteit? - haspelt Child Bride de wereldverbeterende teneur af. Ook Broken Chariot balanceert op de grens tussen genialiteit en waardeloze zenfluiten. Helaas wonnen die laatste het pleit, zo te horen.

Met End Of Time herpakt CocoRosie zich dan, met van alles een beetje. Peddelende percussie, een mistig melodietje en sluimerende elektronica smelten samen tot een solide basis waarover hun afwisselende engelengezang en ingetoomde rap tot bewegen aanzet. Later op de plaat lost Villain dezelfde verwachtingen in met dezelfde aanpak.

Toch kan het ook andersom, op minimalistische wijze. Harmless Monster bewijst dat probleemloos, open dialoog Gravedigress met wat meer moeite.

De chaos neemt zelden de bovenhand op dit kalme album, wat voor CocoRosie best een prestatie is. In Far Away doet het dat toch even, maar daarmee schaadt het het goede nummer niet. Gaandeweg vrolijken de nummers zelfs nog wat op, met Roots Of My Hair als hoogtepunt.

We worden niet achtergelaten met raadselachtige boodschappen, maar met een volwaardig album. Eindejaarsnoteringen moet CocoRosie niet verwachten, maar de neergedaalde rust is zeker niet nefast voor hun muziek. Graag tot in een volgend sprookje!

23 juni 2013
Ben Moens