Cody ChesnuTT - Landing On A Hundred

One Little Indian

Van sommige artiesten weet je dat ze voor altijd veroordeeld zullen blijven tot de muzikale marge. Cody ChesnuTT is één van hen. ChesnuTT kwam het dichtst bij mainstream succes toen The Roots zijn The Seed onder handen namen. The Seed werd The Seed 2.0 , de vocals en het gitaarwerk bleven van Cody ChesnuTT. The Seed werd van ‘The Headphone Masterpiece’ geplukt (2002) en pas nu tien jaar later is er een volwaardige opvolger: ‘Landing On A Hundred’. 

In die tien plaatloze jaren leek Cody ChesnuTT wel van de aardbol verdwenen op een EP’tje twee jaar geleden na. Dan wordt een grote doorbraak natuurlijk moeilijk. Opvallend is dat ‘Landing On A Hundred’ een opvallend normale plaat is geworden. Voor wie ‘The Headphone Masterpiece’ niet kent: een normale plaat mag een klein mirakel genoemd worden. ‘The Headphone Masterpiece’ was een plaat met maar liefst zesendertig (!) nummers, een dubbellaar die in eigen beheer was uitgebracht en waarop de zesendertig nummers in pure demoversie op de plaat geknald werden.

‘Landing On A Hundred’ daarentegen telt twaalf nummers, netjes zoals iedereen, en die twaalf nummers klinken dan ook nog eens allemaal zeer gepolijst en mooi afgewerkt. De fans van ‘The Headphone Masterpiece’ die (lange tijd) op meer van hetzelfde soulgevaar zaten te wachten deden dat dan ook nodeloos en zullen wellicht teleurgesteld zijn in ‘Landing On A Hundred’.

Aan alle anderen: als je van mooie soul houdt, hou je van Cody ChesnuTT. I’ve Been Life is funk zoals die tegenwoordig veel te weinig gemaakt wordt, That’s Still Mama zit volgepropt met aanstekelijke blazers, What Kind Of Cool is bijna r&b. Love Is More Than A Wedding Day is schaamteloos melig, maar tegelijkertijd kan een gedachte aan Marvin Gaye en de grote Motown-tijd toch niet onderdrukt worden.

Don’t Follow Me heeft dan weer iets van triphop en zou zo gesampled kunnen worden door Portishead om er één van hun donkere bezwerende tracks van te maken en op Chips Down (In No Landfill) kan je wegdromen in het schermerdonker.

Met ‘Landing On A Hundred’ zal Cody ChesnuTT wellicht niet doorbreken bij het grote publiek en zo opzienbarend als ‘The Headphone Masterpiece’ is de plaat lang niet, maar wij luisteren liever naar Cody ChesnuTT dan naar pakweg Jamie Lidell. Al wie van een goeie soulplaat met een vleugje funk houdt, mag deze zonder verpinken in huis halen.