Coheed and Cambria - No World For Tomorrow

Columbia Records

Voor wie met deze recensie wordt ingewijd in de wondere wereld van Coheed And Cambria eerst even wat bijkomende gegevens. ‘No World For Tomorrow’ vormt met het hoger vernoemde voorgaande album een twee-eenheid, die op hun beurt het laatste deel vormen van een vierdelig epos. Sanchez gaf dit haast megalomane werk de naam The Amory Wars mee. Het is geïnspireerd op een stripalbum dat Sanchez zelf schreef. De naam van de groep staat trouwens voor twee van de protagonisten van datzelfde epos. Maar maak u vooral geen zorgen: al die prietpraat staat de stevige rock die de groep maakt op geen enkele wijze in de weg. Dit is gewoon een steengoed album, die de al behoorlijk stevige reputatie van de band enkel nog beter in de verf zet.

Toch een woord van waarschuwing voor u de cd in uw collectie binnenhaalt: de stem van Claudio Sanchez kan een zekere antipathie opwekken, maar eens je gewend bent aan de vrij hoge, uiterst verzorgde zangstijl van de van weelderige krullen voorziene rocker, is het volop genieten geblazen van schitterende soli, uitmuntend drumwerk, gepaste basuithalen en perfect aanvullende toetsen. Dat uit zich in het inleidende, louter akoestische The Reaping, maar even goed in de onvervalste meebruller The Running Free.

Geniet dus van heerlijk opgebouwde rocknummers als Mother Superior, die je doen wegdromen naar verre melkwegstelsels en onbestaande helden. Laat de gitaren je oorschelpen doorgalmen tijdens Gravemakers & Gunslingers of geniet gewoon van pakkende songs als Feathers. De plaat wordt afgesloten met het monumentale The End Complete dat, verdeeld in vijf stukken, het epos moet afsluiten (de nog te verschijnen cd is de prequel van het verhaal). Vooral in het gelijknamige deel The End Complete wordt er daarbij stevig op los gehakt, al zijn er even goed momenten van bezinning aanwezig.

Voor de fans is er nog de bijgevoegde dvd met de onvermijdelijke 'The Making Of …' en enkele wat overbodige, kleurige interpretaties van enkele songs op het album. Leuk voor de die hards, maar verder een wat overbodige luxe. Ongetwijfeld is dit extraatje bedoeld om de liefhebbers te overtuigen de voorkeur te geven aan de tastbare eerder dan zich te laten verleiden tot de (al dan niet illegale) digitale versie.