Coldworker - The Contanimated Void

Relapse Records

Iedere grindfan was teleurgesteld toen ze het nieuws vernamen dat Nasum was heengegaan. De drummer van die band liet de sticks echter niet hangen en zocht een leuk allegaartje bijeen via internet. Zo ontstond een volledig nieuwe band, bestaande uit enkele ervaren snelheidsmaniakken uit Zweden. Onder de naam Coldworker brachten ze hun debuut uit.

 

Dat Scandinavië heel wat extreme geluiden herbergt is al lang geen geheim meer. De groepsnaam Coldworker zou je nooit met een dergelijke agressieve sound associëren. Maar hoe braaf die naam ook mag klinken, wellicht sprongen ze zelfs in Zweden aardig op toen ze ‘The Contanimated Void’ voor het eerst een maakten met hun stereo.

Tegen een levensgevaarlijk tempo overladen flitsende gitaarmaten de notenbalken met een karrenvracht aan verpletterende riffs en verbluffende solo’s. Soms zwaar en diep, dan weer hoog jankend onder het tempo. Het lijkt wel alsof de heren telkens zoveel mogelijk noten in één maat hebben willen proppen. Zeker als de smerige bassnaren de boel komen opfokken begint de verf van onze kamermuren stilletjes af te brokkelen. Dat Coldworker verwoestende death metal speelt kan zelfs de buurman ondervinden.

 
Vocaal valt het wat tegen. De zanger heeft een brulstem zoals er honderden andere in het death metalgenre te vinden zijn. Nooit durft hij dat overrompelende tempo te volgen. Goed dat de vocalen dan ook wat naar de achtergrond werden gemixt. De voorgrond blijft zo gereserveerd voor een alles met zich meeslepende stroom van snaren, die haar golven met dodelijke precisie tegen een muur van drums kegelt.

De klank die Coldworker voorlegt bulkt gewoon van duizelingwekkende snelheid en moordende agressie. Het doet ons denken aan grote namen als Suffocation of zelfs Exhumed. Die laatste band speelt grind, en dus eigenlijk is de beste manier om Coldworker te omschrijven grinding death metal. Een erfenis van de Nasumperiode van de drummer wellicht.

De nummers knallen zo snel dat je bijna geen tijd hebt om er een favoriet uit te sleuren. Gemenerik They Crawl Inside Me Uninvited laat de gitaren onverantwoord hard blasten terwijl in Heart Shaped Violence de hardste riff van het album schuil gaat. Wanneer die zich halfweg dat nummer laat horen moet alles kapot wat je maar te pakken krijgt. Een levensgevaarlijk album, uit de buurt houden van psychopaten want die slaan na het horen van zoveel brutaliteit ongetwijfeld aan het moorden.