Coma - Voyage Voyage
City Slang
Het Duitse elektronicaduo Georg Conrad en Marius Bubat, beter bekend onder de naam Coma, is terug met een warm melancholisch synthpopalbum. De twee kennen hun muzikale oorsprong in de clubscene van Cologne en brachten begin jaren tien twee beloftevolle albums uit bij het legendarische electronicalabel Kompakt.
Het project kreeg vrij positieve recensies, maar wist ondanks bescheiden internationale aandacht nooit helemaal door te breken. En toen het duo het na enkele jaren voor bekeken hield, leek dat dan ook het einde van de samenwerking. Maar kijk, iedereen verdient een herkansing en Coma tekende bij City Slang, thuis van onder meer Caribou, Gold Panda, Son Lux en Roosevelt. Gelukkig, want wij hadden altijd het gevoel dat de twee tot meer in staat waren.
Het verlies van familieleden en de komst van kinderen bleken aan de basis van de vierjarige hiatus gelegen te hebben en die ervaringen lieten een muzikale impact na. ‘Voyage Voyage’ tapt uit hetzelfde vaatje als voorgangers ‘In Technicolor’ en ‘This Side Of Paradise’, maar is meer gepokt en gemazeld door het leven en bijt dieper. De vorige releases grepen soms te weinig naar de strot, en Coma lijkt dat punt van kritiek ter harte genomen te hebben.
‘Voyage Voyage’ is kwetsbaarder en bevat betere en droevigere melodieën dan de eerste twee albums. De vocals staan meer op de voorgrond en het instrumentarium is ook uitgebreid. Dat resulteert in een sterkere live feel dan het vroegere werk, dat bij momenten wat digitaal aandeed. Het duo laat zich kortom minder als achtergrondmuziek wegzetten. De groep doet daarbij soms zelfs denken aan - toegegeven: het veel commerciëlere - Chvrches.
Dat betekent niet dat het album perfect is. Opener Snurrebassen en vooruitgeschoven single Spiracles zijn nog steeds ietwat vergetelijk en ook Minor Matters doet ons weinig. Het zijn op zich degelijke nummers, maar ze bevatten te weinig herkenbare hooks. A-Train is dan weer uitstekend en raakt alle melancholische toetsen. Ook Dream Sequence doet ons - welja - wegdromen. Het beste moet dan nog komen. Inside Out is sterk (je kan nooit genoeg cowbell hebben), en Bits and Pieces kent een prachtige cathartische opbouw. Voor ons waarschijnlijk het hoogtepunt van het album.
Tegen de tijd dat tearjerkers Sparkle en Myopic de revue passeren, blijven we dan ook wat in stukken achter. Het deert zelfs niet echt dat langdradige afsluiter {…} ons niet zoveel doet. Dynamische soundscapes, dansbare grooves en oprechte, zij het onverstaanbare vocals, ‘Voyage Voyage’ is niet perfect, maar behoort tot het betere werk van het duo. Hopelijk zetten ze de opwaartse koers verder.