Conor Oberst - Upside Down Mountain

Nonesuch Records

We kennen de vele gedaantes van Conor Oberst natuurlijk: protestzanger, nieuwe folkheld, frontman van Bright Eyes en motor achter The Faint, Commander Venus, The Magnetas, Park Ave., Desaparecidos, Monsters of Folk en The Mystic Valley Band, maar na twintig jaar gooit hij alle pseudoniemen af en brengt hij dit album uit onder eigen naam.

Ook muzikaal gaat Oberst op ‘Uside Down Mountain’ terug naar de bron en focust hij ongenadig op de songs. Die kunnen dat best verdragen, want Oberst verstaat de kunst om nummers te schrijven die recht naar het hart gaan.

Soms heeft hij niets anders nodig dan zijn breekbare stem en wat zachte gitaarklanken zoals in Night At Lake Unknown of You Are Your Mother’s Child over de liefde van een vader voor zijn bastaardkind. Laat ons maar aannemen dat het een verzonnen verhaal is, maar het is wel pakkend.

Op andere momenten pakt Oberst het groots aan. Zo is de climax van Hundreds Of Ways gekruid met toeters, bellen en hoorns en mag ook de gitaar lustig loeien. Iets wat ook mag in de intro van Kick en in het al eerder vrijgegeven Governer’s Ball, waarin ook nog een orgeltje mag jengelen.

Maar vergis je niet. Dit is Obersts meest intieme plaat sinds lang, mede door de inbreng van het Zweedse duo First Aid Kit, dat op meerdere nummers mee mag komen zingen en die songs met harmoniezang een diepte en aaibaarheid geven die ze anders zouden missen.

De sfeer is die van een typisch Amerikaanse mid-westplaat en dat komt niet alleen door de sobere instrumentatie waarin regelmatig een slidegitaar opduikt, maar ook de manier van vertellen. Het catchy en zomerse Enola Gay bijvoorbeeld slaat vonken uit je inlevingsvermogen met zinnen als “Mashing Charles Manson songs up with showtunes / The feelings come quick but they leave as soon / Like music from a passing car”.

Het zijn kleine opflakkeringen als deze die er voor zorgen dat de plaat nooit gaat vervelen. Altijd valt er wel iets te ontdekken: een knap gevonden lijn, een opvallend detail, een hemelse harmonie,…

Zelfs in deze vooral sobere liedjes bewijst Oberst dat hij nog geen spaander van zijn songsmidkunsten is kwijtgespeeld over de jaren. De combinatie van zijn teksten, de arrangementen en zijn simpele, maar o zo effectieve melodieën maakt dat zelfs de complete leek ’s mans genialiteit niet kan ontkennen.

Conor Oberst speelt op zondag 13 juli op het Cactus Festival.