Corinne Bailey Rae - The Sea

EMI

Ten tijde van haar eerste album kreeg Corinne Bailey Rae hier en daar de kritiek dat ze net nog niet volwassen genoeg was in haar muziek om het stigma ‘poppy’ te overstijgen. Tragisch genoeg heeft het leven daar zelf een oplossing voor gevonden, want in maart 2008 overleed haar man Jason Rae aan een overdosis methadon en alcohol. Getekend door dit verlies, dook Bailey Rae de studio in met 'The Sea' als resultaat.

The Sea

Met hier en daar een uitzondering is de plaat behoorlijk integer en triest geworden, zowel qua tekst als qua composities. In I’d Do It All Again weet ze haar pijn en wanhoop perfect over te brengen. En ook The Sea is een pijnlijk mooi afscheidsnummer.

Maar Corinne Bailey Rae weet als geen ander dat enkel smartlappen niet werken. De tragere nummers worden perfect afgewisseld met jazzy uptemponummers. Paris Nights/New York Mornings en Paper Dolls hebben zelfs danspotentieel. 

Wat sterk opvalt, is dat Bailey Rae niet alleen in het leven een stuk volwassener is geworden. Haar stem klinkt beter dan anders, en ook muzikaal is het een hele stap vooruit. De arrangementen zijn een stuk completer, er is meer afwisseling en ondanks haar grote hits lijkt ze niet op zoek gegaan te zijn naar nieuw commercieel succes. De zangeres heeft gewoon haar ding gedaan, en op die manier een heel puur album uitgebracht.

Haar stem doet soms denken aan Lily Allen, haar soul past bij Amy Winehouse en de muziek kon net zo goed op de laatste nieuwe van An Pierlé staan, maar toch is Corinne Bailey Rae een geval apart. Ze is authentiek, heeft de poppy deuntjes achter zich gelaten en ze zingt met heel veel gevoel.

Haar privéleven is misschien volledig ingestort, maar haar muziek en haar stem hebben een serieuze sprong voorwaarts genomen. 'The Sea' is dan ook een pareltje geworden. Intriest, maar tegelijk ook hartverwarmend.
26 januari 2010
Niel Van Herck