Cornershop - Judy Sucks A Lemon For Breakfast
Ample Play Recordings
Hij ziet eruit als een snoepje: zo’n vierkanten, superzoete, naar citroen smakende lekkernij. Je kon er uren van genieten. En als het eerste op was en je tong de kleur van het suikergoed had aangenomen, begon je gewoon aan het volgende. Het nieuwe album van Cornershop, met de als een suikerspin uitgesponnen titel ‘Judy Sucks A Lemon For Breakfast’ heeft zowat hetzelfde verslavende effect. Maar dan zonder het maagzuur.
Cornershop houdt ervan om zijn publiek op het verkeerde been te zetten. Misschien is dat wel de reden waarom ze nooit de sprong naar het grote succes hebben kunnen maken. Uiteraard was iedereen weg van Brimful of Asha, al was het vooral de remix van Fatboy Slim die potten brak, terwijl wij zelf helemaal dol waren op de wat tragere, originele versie. Tot op de dag van vandaag zijn wij trouwens nog steeds op zoek naar onze eigen "bosom for a pillow".
Maar we wijken af - zo gaat dat, als je op het verkeerde been staat. De sitar waarmee Who Fingered Rock 'n' Roll wordt ingezet, is slechts schijn. Het zijn de gitaren die het laken naar zich toe trekken. En dan hebben we het nog niet eens over de ironie die van dat nummer afdruipt. De titel spreekt in dat verband al boekdelen.
Half Brick lijkt een tussendoortje te zijn, maar is slechts een buffer: een overgang naar een ander tempo, dat in het titelnummer even verslavend werkt als het snoepgoed uit je jeugd. De klarinet op het einde geeft de song iets breekbaars.
Die blazers worden wel vaker schijnbaar achteloos in de nummers gegooid. Dat is bijvoorbeeld het geval bij het in Punjabi gezongen Free Love, voorafgegaan door een dit keer erg wulps interludium (Shut Southall Down). Tjinder Singh is zijn roots duidelijk nog niet vergeten.
Het album neemt je mee langs allerlei zoete oorden, over bergen van met zuur gevulde hosties, langs autosnelwegen van drop. The Roll Off Characteristics (Of History In The Making) is een toverbol. Let op die gitaren, hoor die percussie en de blazers.
In afsluiter The Turned On Truth (The Truth Is Turned On) is het niet Singh die het woord voert, maar zijn het enkele zangeressen die het nummer een prachtig gospelgevoel geven. En zo kunnen we nog lang doorgaan.
Het enige bittere smaakje dat aan de cd zit, is de wat doordeweekse cover van Manfred Manns The Mighty Quinn - nooit geweten dat dat een nummer van Bob Dylan is, trouwens. Hieraan wordt gewoon te weinig toegevoegd om tussen het andere lekkers in de snoepwinkel op de hoek te mogen liggen.
Maar enkel een zuurpruim die daarover valt. 'Judy Sucks A Lemon For Breakfast' is het soort album dat je doet denken aan de lichtjes in kinderogen als ze voor het raam van de buurtwinkel staan dromen van de hemel der smaken aan de andere kant van het glas. En wie wordt nu niet gelukkig van lichtjes in kinderogen?