Cosmos - Mind Games

Eigen beheer

Terwijl we bedolven worden onder ‘Discovery’- en ‘Immersion’-edities van Pink Floyd, brengt het Zwitserse Cosmos met ‘Mind Games’ een album uit waar de Floyd-liefhebber niet ongevoelig voor kan blijven. Of beter: de Airbag-fan, die niet maalt om goed uitgevoerd epigonenwerk.

De albumtitel geeft al aan dat de thematiek bij uitstek Floydiaans is: de onmogelijkheid tot contact, psychische instabiliteit, waanzin. Dan denken we meteen aan de vaak autobiografische teksten van Roger Waters in baanbrekende platen als ‘Dark Side Of The Moon’ (toen ‘maanziek’ nog synoniem was voor ‘gek’) en ‘The Wall’ (waarin Waters uiting gaf aan zijn vervreemding van het publiek).

Niettemin klinkt bandleider Olivier Maier veeleer als David Gilmour. Zijn licht hese stem draagt de teksten prima en heeft nauwelijks last van een Teutoons accent. De samenzang met drummer Reto Iseli doet bovendien denken aan de harmony vocals tussen Gilmour en Waters. Maar met de engelenzang van Mirjam Heggendorn weet de groep zich tegelijk toch ook te onderscheiden.

De prettig in het oor liggende composities zijn gecentreerd rond deze zanglijnen en Maiers wervelende gitaarspel. De Zwitser moet de partijen van Gilmour grondig bestudeerd hebben. Met het live spelen van Pink Floyd-covers is Cosmos dan ook een halve tributeband.

Toetsenist Daniel Eggenberger speelt vooral in functie van het geheel en toont zich slechts sporadisch als solist. Op een volgende plaat mag hij gerust meer ruimte krijgen.

Op ‘Mind Games’ wordt lustig geciteerd uit het oeuvre van Floyd. In dat opzicht verschilt Cosmos weinig van Airbag. Dat Noorse zestal is intussen bezig aan zijn opmars doorheen Europa. Waarop wacht Cosmos om de Alpen over te steken?